Τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας.

"ΟΧΙ"... Από το 1940 στο 2008!

Με αφορμή τον εορτασμό του «ΟΧΙ» και τους αγώνες που κάποιοι έκαναν πριν από εμάς για εμάς, κρίνουμε σκόπιμο να απαντήσουμε στο ερώτημα που πλανάται από στόμα σε στόμα – άλλοτε κακόβουλα και άλλοτε από αφέλεια – και δεν είναι άλλο από το «εμένα τι με νοιάζει»!

Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στο μικρόκοσμο του Βρεφοκομείου, άλλους επηρεάζουν άμεσα και άλλους έμμεσα, αλλά το σίγουρο είναι πως μας επηρεάζουν όλους!

Σα Συμβασιούχος ή σαν Αορίστου μπορεί να μη θίγομαι άμεσα από τις Κρίσεις των Διευθυντών και των Προϊσταμένων, αλλά σίγουρα το καθεστώς που εδραιώνεται θα το βρω μπροστά μου και θα με επηρεάσει άμεσα στο μέλλον!

Σα Μόνιμος ή Αορίστου μπορεί να μη νοιάζομαι για την πορεία της Προκήρυξης, γιατί η δική μου θέση είναι εξασφαλισμένη, αλλά οφείλω να νοιαστώ γιατί υπάρχει ένα πλήθος συναδέλφων που το εκμεταλλεύεται με το χειρότερο τρόπο η κάθε Διοίκηση και η κάθε Κυβέρνηση και στο μέλλον στην ίδια θέση μπορεί να βρεθεί το παιδί μου, το παιδί σου, τα παιδιά όλων μας!

Όλοι αυτοί που πέθαναν για την Ελλάδα στον πόλεμο του ΄40, δεν το έκαναν παρά για να εξασφαλίσουν ένα ελεύθερο αύριο στις μετέπειτα γενιές. Δεν ήταν προσωπικό το κίνητρο, δεν ήταν περισσότερο ή λιγότερο ήρωες από εμένα και από σένα, αλλά είχαν ένα όραμα κι ένα πιστεύω που δεν τους επέτρεπαν να αφεθούν στα χέρια κανενός κατακτητή!

Το ίδιο πιστεύω και το ίδιο όραμα είναι αυτό που θα πρέπει να οδηγεί τα βήματά μας και σήμερα! Σε μια Ελλάδα που δυστυχώς δεν είναι και πολύ καλύτερη από αυτή του ΄40, οφείλουμε όλοι να κρατήσουμε υψηλά το φρόνημά μας και να αγωνιστούμε ενάντια σε όποιον επιβουλεύεται την ατομική μας ελευθερία, την ελευθερία του λόγου και των ιδεών μας, σε όποιον καταπατά τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, σε όποιον καπηλεύεται την ιδεολογία και τα ιδανικά μας.

Το «ΟΧΙ» σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ!

ΣυνάδεΛφοι, Προσοχή στη ΦΑΚΑ !!

Η συντακτική ομάδα του «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ» αποφάσισε να ενεργοποιήσει, τουλάχιστον προσωρινά, διαδικασία μετριασμού σχολίων.

Το «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ» επιδιώκει την ανάδειξη εργασιακών προβλημάτων αλλά και την καταγγελία αναχρονιστικών και αντεργατικών επιλογών και νoοτροπιών, ευθαρσώς και χωρίς εκπτώσεις στο λόγο του, και αυτό ενοχλεί.

Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού των πραγματικών προτεραιοτήτων του συγκεκριμένου Blog, το οποίο εκδηλώθηκε μέσω της δυνατότητας του ελεύθερου σχολιασμού. Δυστυχώς, πολλοί έπεσαν στις παγίδες που στήθηκαν, απάντησαν και έτσι σταδιακά δημιουργήθηκε εκτροχιασμός. Ίσως και ο κόσμος, απ' την πλευρά του, να μην είναι έτοιμος να διαχειριστεί προς όφελος του τόσο πολύτιμα δώρα όσο η δυνατότητα της δημόσιας ελεύθερης έκφρασης. Ο καιρός θα δείξει…

Όχι άλλο κάρβουνο!!! ( Το παρόν απευθύνεται σε ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ και ουχί σε ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥΣ)

Κυρίες,

Σχετικά με το έγγραφο που μας κοινοποιήθηκε και το οποίο αναρτήσαμε στο Blog μας ως έχει, θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα, - πάντα επώνυμα, όπως άλλωστε είναι τόσο τα φύλλα της εφημερίδας μας «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ», όσο και οι αναρτήσεις μας στο Blog - οι οποίες υπόκεινται ελεύθερα και εύκολα, όπως διαπιστώσατε, σε σχολιασμό από όλους, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα.

Κατ’ αρχάς, θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι για κάποιους από εμάς το γεγονός ότι εργαζόμαστε, έχουμε άποψη, γνώμη και γνώση για το αντικείμενο μας, για την Διοίκηση ήταν τόσο αφόρητο ώστε φρόντισε με κάθε τρόπο να αμφισβητήσει τόσο τους τίτλους σπουδών μας και την προϋπηρεσία μας, όσο και την Υπηρεσιακή μας υπόσταση, επιστρατεύοντας ακόμα και δικαστικούς κλητήρες. Ωστόσο για εμάς που πραγματικά ΤΟΛΜΑΜΕ και που σεβόμαστε τόσο το θεσμικό μας ρόλο ως συνδικαλιστές, όσο και τους συναδέλφους που μας τίμησαν, αυτό είναι ένα κόστος που μπορούμε και να το υπομείνουμε και να το διαχειριστούμε. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη μας διαφορά, διότι, ευρύτερα, αυτό το κόστος της αξιοπρέπειας όχι μόνο δεν ήσασταν σε θέση να το αναλάβετε ποτέ , αλλά «μετά φόβου» ή υποχρέωσης το προσπερνάτε καθημερινά.

Απορούμε από πού αντλείτε το θράσος να ομιλείτε για προστασία της ηθικής υπόστασης, της ανθρώπινης και υπηρεσιακής αξιοπρέπειας των συναδέλφων, τη στιγμή που:

• Τρεις από εσάς, έχετε προσπεράσει μέσω αδιευκρίνιστων οδών από 40 έως και 80 συναδέλφους σας στην επετηρίδα του Δ.Β.Α. για να πετύχετε μετά από μια «αντικειμενικότατη» ανάθεση την τελική «αδιάβλητη» και «δίκαιη» κρίση σας ως διευθύντριες.
• Μία από εσάς έχει το μοναδικό προνόμιο να κατέχει ταυτόχρονα με τη θέση του κατεξοχήν εκπροσώπου και εκφραστή της διοίκησης (Διευθύντρια) και τη θέση του υπερασπιστή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων (Εκπρόσωπος Εργαζομένων στο Δ.Σ. του Δ.Β.Α. και Μέλος Δ.Σ. σε Πρωτοβάθμια Συνδικαλιστική Οργάνωση), θέσεις σαφώς αντικρουόμενες μεταξύ τους στη συνείδηση κάθε ανθρώπου, αλλά όχι και στη δική σας.
• Μία από εσάς έχει καταγγελθεί δημόσια από 48 συναδέλφους για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογήθηκαν από αυτή για το έτος 2006 και κυρίως για τη σκοπιμότητα με την οποία έγινε αυτή η βαθμολόγηση.
• Μία από εσάς ξέχασε πόσο αδικημένη αισθανόταν και πόσα «κατηγορώ» εκτόξευε για συνυπογράφουσές της – και όχι μόνο – στο πρόσφατο παρελθόν, ποιες θέσεις και απόψεις εξέφραζε για τη συνολική λειτουργία της Υπηρεσίας και σε πόσους και ποιους είχε αποταθεί για να βρει στήριξη στην εκπλήρωση των στόχων και προσδοκιών της.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε τις εκπληκτικές ομοιότητες της ενέργειάς σας με την αντίστοιχη του τότε Διευθυντή Διοικητικών & Οικονομικών Υπηρεσιών του Δ.Β.Α. το 2006. Τα πρόσωπα διαφορετικά… οι πρακτικές ίδιες!

Το Δ.Σ. του Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

Οι 7 Σωματοφύλακες και λοιπά παραμύθια...

24ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

ΣυνδιΣκαλίζω και πάλι... 2ο Τεύχος

Ποιος "έφαγε" τον JOE;

Συνάδελφοι,

Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αγκαλιάσατε την εφημερίδα μας. Το πρώτο φύλλο του «Συνδισκαλίζω» έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο. Η επιδοκιμασία, τα συγχαρητήρια, η στήριξη, που εισπράξαμε από πλήθος εργαζομένων, μελών μας και μη, ήταν συγκλονιστική. Αυτή η εντυπωσιακή και ομολογουμένως πέρα των προσδοκιών μας, αποδοχή, μας υποχρεώνει να συνεχίσουμε την προσπάθεια με την ίδια παρρησία και το ίδιο σθένος.

Το «Συνδισκαλίζω» είναι μια εφημερίδα που γράφεται από εργαζομένους και απευθύνεται σε εργαζομένους. Αφουγκράζεται αυτά που συζητούν χαμηλοφώνως μεταξύ τους , τα αναδεικνύει σε κοινή θέα μέσα από τα άρθρα και τις στήλες του, απενοχοποιεί την ελεύθερη σκέψη, έκφραση και γνώμη για τα τεκταινόμενα που βλέπουν και βιώνουν στον εργασιακό τους χώρο. Αποτελεί αντίδοτο στο φόβο που καλλιεργούν και στην αναίδεια που αποπνέουν ετερόφωτοι προεδρίσκοι που ξεφύτρωσαν ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβουμε ή ακόμα και χωρίς να το περιμένουμε. Παράλληλα, έχει στόχο να προβάλλει εργασιακά θέματα τόσο του Δ.Β.Α. και των Ο.Τ.Α. όσο και της ευρύτερης Ελληνικής πραγματικότητας, που αγγίζουν και το δικό μας χώρο.

Ο απώτερος όμως στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να προκαλέσει τη δική σας ενεργή συμμετοχή στα ζητήματα που σας αφορούν. Περιμένουμε τις απόψεις σας, την κριτική σας, τα άρθρα σας , αλλά και τις ιδέες σας έτσι ώστε το «Συνδισκαλίζω» να καθιερωθεί ως η τολμηρή, αλλά συνάμα η ανεξάρτητη και αληθινή φωνή των εργαζομένων.

Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης

Πρόεδρος Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

"ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ"... για τους εκπροσώπους των εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων

Το Δ.Σ. του Ενωτικού Σωματείου χαιρετίζει και στηρίζει τη συμμετοχή του συνδυασμού «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ» στις αρχαιρεσίες για την εκλογή δύο(2) αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, με υποψηφίους τους:

• ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΛΙΝΑ

• ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ ΣΩΤΗΡΗ

• ΤΡΟΥΠΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

• ΤΣΕΛΙΟ ΘΕΟΦΑΝΗ

Επικεφαλής και εκπρόσωπος του συνδυασμού είναι ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΣΕΛΙΟΣ.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους Αορίστου Χρόνου να στηρίξουν αυτή την κίνηση.

Μπορούμε να επιτύχουμε την εκλογή τουλάχιστον ενός αντιπροσώπου, από το δικό μας χώρο εργασίας. Τα πλεονεκτήματα από την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου, είναι προφανή και δε χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς, ωστόσο αξίζει να επισημάνουμε ότι:

Α) Ο αριθμός των εργαζομένων υπαλλήλων Αορίστου Χρόνου στο Δ.Β.Α. αγγίζει τους τετρακόσιους.

Β) Το μεγαλύτερο μέρος των συναδέλφων που τακτοποιήθηκαν με το Π.Δ.164, συμπληρώνουν την «κρίσιμη οκταετία» προϋπηρεσίας και θα δρομολογήσουν διαδικασίες μετάταξης σε ανώτερο κλάδο.

Γ) Ο Υπουργός Εσωτερικών Κος Προκόπης Παυλόπουλος έχει εξαγγείλει την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος σχετικά με την υπηρεσιακή εξέλιξη των υπαλλήλων Αορίστου Χρόνου.

Συνάδελφοι, είναι προτιμότερο να προνοείς όταν σου δίνεται η ευκαιρία, παρά εκ των υστέρων να ψάχνεις και να ψάχνεσαι.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ»

Μας αφορά!

Το Δ.Σ. του

ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Δ.Β.Α.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Ο σεβασμός δε χαρίζεται… μόνο κερδίζεται!

Κι εσύ άνθρωπε, μου ζητάς να σε σεβαστώ ή πιο σωστά, απαιτείς από εμένα να το κάνω, στο όνομα της όποιας εξουσίας σου δόθηκε απερίσκεπτα! Είσαι λάθος και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο καλύτερα για σένα… μπας και περισώσεις κάτι από την ψυχή σου… αν έχεις!

Απαιτείς σεβασμό… Σχήμα οξύμωρο, αντιφατικές οι έννοιες. Ο σεβασμός κερδίζεται άνθρωπε, είναι ο μόνος τρόπος για να τον επιτύχεις κι εσύ δεν έκανες τίποτα για να κερδίσεις το δικό μου!

Ίσα – ίσα, όλες σου οι πράξεις με οδηγούν στην ασέβεια! Είναι κατάπτυστες, αισχρές και ανήθικες και προκαλούν περιφρόνηση και απέχθεια! Τα έργα σου έρχονται σε αντιδιαστολή με κάθε έννοια δικαίου, ηθικής, δημοκρατίας… με κάθε έννοια από αυτές που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και τον διαφοροποιούν από τα ζώα! Τι μου ζητάς να σεβαστώ λοιπόν;

Είσαι λάθος, στο ξαναλέω! Εγώ – και όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα μου, με όποιον τρόπο – έχουμε αρετές, αρχές και ηθική που εσύ οφείλεις να σεβαστείς πρώτος, για να μας δείξεις το δρόμο μιας και κάποιο χέρι σε «διόρισε» Θεό, Ηγέτη και Οδηγό στο μικρόκοσμό μας! Αντί γι’ αυτό, προτίμησες «το δρόμο της κακίας», μαζί με τους όμοιούς σου και σε αυτόν θα πορευθείς αν δεν αλλάξεις και αυτός ο δρόμος είναι που θα σε οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή!

Τι περιμένεις να σεβαστώ από σένα; Μήπως την αναξιοκρατία που καθιέρωσες σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας; Μήπως τους φελλούς και τα σκ… (δε θα το πω, καταλαβαίνεις καλά τι εννοώ) που έφερες μαζί σου, που τους έδωσες πόστα και αξιώματα για να μας βάλουν στον «ίσιο δρόμο»; Μήπως τους αυλικούς που χορεύουν στο ρυθμό που τους βαράς το ντέφι; Ή μήπως περιμένεις να σεβαστώ την υπεροψία και τον αυταρχισμό που διακρίνει κάθε σου λόγο ή έργο;

Σέβομαι… να το ξέρεις, μα μόνο ότι αξίζει! Σέβομαι τον υπάλληλο, πρωτίστως ως άνθρωπο και μετά ως επαγγελματία! Σέβομαι το πτυχίο του, τις γνώσεις και την πείρα του, την τεκμηριωμένη του άποψη, τις ιδέες του! Σέβομαι το Συμβασιούχο που εσύ εκμεταλλεύεσαι με κάθε τρόπο, που τον προσέλαβες για να ικανοποιήσεις τις αδηφάγες ορέξεις σου για «ψηφαλάκια», τον αδύναμο που «πατάς» πάνω του για να αναδειχθείς και όποιον έχει τόσα χρόνια εδώ μέσα που του δίνουν το δικαίωμα να πονάει γι’ αυτό το χώρο! Με δυο λόγια, σέβομαι όλα αυτά που εσύ δε σεβάστηκες ΠΟΤΕ!

Και ξέρεις ποιος είναι ο λόγος που δε σέβεσαι τίποτα; Ήρθες εδώ μόνο και μόνο για «ίδιον όφελος», για να φανείς πως είσαι κάποιος, πως κάτι κάνεις! Ήρθες και μας έχρισες όλους άχρηστους, ανίδεους και τεμπέληδες και προσπάθησες με κάθε τρόπο να μας αντικαταστήσεις με αυτούς που εσύ και μόνο θεωρείς χρήσιμους, ικανούς και εργατικούς…

Να τους χαίρεσαι! Αν ο καλός υπάλληλος είναι αυτός που έρχεται κάθε μέρα στις 9:30 με το καφεδάκι και την εφημερίδα του και στις 10:30 φεύγει για άγνωστο προορισμό (βεβαίως χωρίς να χτυπάει ποτέ κάρτα)… χαίρομαι που είμαι τόσο κακή υπάλληλος. Ή αν είναι αυτός που κρύβει την ύπαρξη αμίαντου στους παιδικούς σταθμούς, ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει εργάτες της Υπηρεσίας για την αποξήλωση του και τρεις μήνες τώρα δεν είναι σε θέση να προχωρήσει την ανάθεση του έργου σε κάποια σοβαρή εταιρεία, επίσης χαίρομαι που είμαι άχρηστη!

Αυτούς όμως – και πολλούς άλλους σαν αυτούς – εσύ τους υποθάλπεις, τους εξελίσσεις, τους κάνεις Προϊστάμενους ή Διευθυντές και όλους εμάς που σαν βλάκες ερχόμαστε στην ώρα μας, που δουλεύουμε (άλλος πολύ κι άλλος λιγότερο), που νοιαζόμαστε πραγματικά γι’ αυτό το χώρο, μας κυνηγάς και μας υποβιβάζεις διαρκώς!

Δε σε σέβομαι και δεν υπάρχει και καμία πιθανότητα να το κάνω στο μέλλον! Και δεν έχεις πια και περίοδο χάριτος… Για ότι κάνεις θα κρίνεσαι και ότι μαθαίνω πως κάνεις, ότι βλάπτει το άτομο ή το σύνολο, θα το βγάζω παραέξω γιατί έστω και αργά κατάλαβα πως πόνταρες στη σιωπή που φέρνει ο φόβος!

Δε σε φοβάμαι καθόλου και δε θα πρέπει να σε φοβάται και κανένας πλέον, γιατί όλοι εμείς έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και αυτό είναι που θα μας στηρίξει στον πόλεμο που εσύ ξεκίνησες!

Και για να τελειώνω… Αφού δεν κατάφερες ή δεν ήθελες να σεβαστείς κάποιον από εμάς, έστω και την ύστατη στιγμή, σεβάσου λίγο τον εαυτό σου…

Αφιερωμένο εξαιρετικά

στις ΑΔΙΑΒΛΗΤΕΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΣ και ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ & ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ,

πάντα με τις ευλογίες του Πάπα… που έχει και το αλάθητο άλλωστε!

Δέσποινα Χρ. Γούργαρη

Γεν. Γραμματέας Ενωτικού Σωματείου

Μια φορά κι έναν καιρό...

Παραμύθι δίχως τέλος

Μια φορά και ένα καιρό βασίλευε, εκ του ασφαλούς, στη «Χώρα του ποτέ» μια κακιά μάγισσα, βασίλισσα του σκότους, του χάους και της παρακμής.

Ζούσε στο πιο ψηλό πάτωμα του πύργου της, κραδαίνοντας την μαγική ασπίδα της, τον «ΕΙΣΗΓΗΤΗ», που την προστάτευε από όλα τα κακά του κόσμου.

Ήταν αόρατη, καθότι βρίσκονταν διαρκώς περιστοιχισμένη από αυλικούς και μαθητευόμενους μάγους, διψασμένους για εξουσία, που καταδυνάστευαν τους φοβισμένους και άτολμους χωρικούς.

Απ’ όλους τους αυλικούς της, δύο ήταν οι πιο τρομεροί. Ο «Υπηρέτης των 7 Δημάρχων» και ο «Διακορευτής των επιδομάτων».

Πάντοτε σεμνά ενδεδυμένοι, με την τελευταία λέξη της μόδας του 20^ου αιώνα, προκαλούσαν αμηχανία και σάστισμα στον υπόδουλο λαό.

Οι δυο τους εμφανίστηκαν ξαφνικά, εν μία νυκτί στη «Χώρα του ποτέ», κάποιοι λένε ως δια μαγείας, κάποιοι λένε ότι απλά προσγειώθηκαν ως αλεξιπτωτιστές.

Φιλοδοξία τους ήταν να διοικήσουν με «σεμνότητα» και «ταπεινότητα» μια «χώρα», στην οποία πριν απ’ αυτούς δεν υπήρχε τίποτα υγιές, τίποτα αξιόλογο ή έστω υποφερτά ποιοτικό.

Με τις ανοργανωτικές και κακοδιοικητικές τους ικανότητες, άρχισαν σιγά – σιγά να προκαλούν αναταράξεις και χαοτικές καταστάσεις.

Προβλήματα μόνο δημιουργούσαν και προβλήματα ασφαλώς δεν έλυναν. Νερό έριχναν, φωτιές άναβαν. Σε όλους υπόσχονταν «ναι» κι τελικά έλεγαν ή έπρατταν «όχι».

Η μάγισσα ήθελε να τους αφήσει στο πόδι της όταν αυτή κάποια στιγμή θα διακτινίζονταν σε άλλες χώρες, προκειμένου να έχει το κεφάλι της ήσυχο ότι όλα θα βρίσκονται υπό τη σκέπη και την επιρροή της εις το διηνεκές.

Οι άτολμοι και φοβισμένοι χωρικοί, ζούσαν με δανεικά απ’ τις τράπεζες και μερικοί καλλιεργούσαν μόρια (καρποί αειθαλούς φυτού της οικογένειας των συμβασιουχειδών), ελπίζοντας ότι κάποτε θα μπορούσαν να τα ανταλλάξουν, σύμφωνα με τις υποσχέσεις της βασίλισσας, με μία θέση στο «θερμοκήπιο της μόνιμης αποχαύνωσης».

Δυστυχώς, κανείς δεν έμαθε τελικά τι απέγινε η «Χώρα του ποτέ». Κάποιοι, μάλιστα, λένε ότι αυτό το παραμύθι έχει λυπημένο τέλος.

Και όπως είναι γνωστό αυτά τα παραμύθια είναι τα καλύτερα , ίσως επειδή είναι τα μόνα που σε βάζουν στον πειρασμό να τα πιστέψεις…

Rantanplan…

Μικρές και ΜΕΓΑΛΕΣ αλήθειες... Νο 2!

Μας είπαν... Ακούσαμε... Είδαμε... και σας αποκαλύπτουμε!

• Και να… είμαστε πάλι εδώ και αναρωτιόμαστε γιατί οι Εκθέσεις Αξιολόγησης του προσωπικού (του 2006!!!) κοινοποιήθηκαν 2 μέρες μετά το Υπηρεσιακό Συμβούλιο για τις Κρίσεις των Διευθυντών και εν αναμονή της Συνεδρίασης του Υπηρεσιακού για τις Κρίσεις των Προϊσταμένων; Έτυχε ή πέτυχε;

• Μάθαμε – ανεπίσημα βέβαια – ότι «κάτι τρέχει» με αυτές τις κρίσεις! Κάποιος εδώ μέσα είχε προβλέψει απόλυτα ποιοι θα είναι οι 12 «εκλεκτοί» που θα μας διοικήσουν! 12 στα 12…ΜΠΙΝΓΚΟ!!!

• Ακούσαμε ότι πριν την υπογραφή των νέων Συμβάσεων οι Συμβασιούχοι περνάνε από «Face Control» συνοδευόμενο από τάξιμο άνευ προηγουμένου! Άντε, και του χρόνου παιδιά!

• Μας είπαν ότι κάποιοι συνάδελφοι του Βρεφοκομείου που είχαν εργαστεί στον Ο.Α.Κ.Π. (Οργανισμό Αντιμετώπισης Καθημερινών Προβλημάτων) κάποια απογεύματα και κάποια Σαββατοκύριακα, ακόμα περιμένουν να πληρωθούν από την Υπηρεσία. Σε αντίθεση βέβαια με τους αντίστοιχους υπαλλήλους του Δήμου Αθηναίων, που έχουν ήδη πάρει τα χρήματά τους… και τα έχουν φάει κιόλας!

• Όλοι ξέραμε ότι τα Πρακτικά σου Δ.Σ. προέρχονται από την απομαγνητοφώνηση που έχει ανατεθεί σε κάποια εταιρεία. Πρόσφατα μάθαμε ότι το απομαγνητοφωνημένο κείμενο «διορθώνεται» και προσαρμόζεται στις βουλές του Κυρίου… συγγνώμη, της Κυρίας!

• Αν όντως συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να έχουμε το νου μας μη και βρεθούμε ξαφνικά να «συναινούμε» σε πράγματα στα οποία έχουμε διαφοροποιήσει τη θέση μας…

• Είδαμε την ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ εφαρμογή των οδηγιών του Γενικού Γραμματέα του Δήμου. Κάποιοι φαίνεται πως έχουν σοβαρό πρόβλημα στην ανάγνωση μεγάλων κειμένων και ειδικά όταν αυτά τα κείμενα αναφέρουν πως «Με ευθύνη της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού θα γίνει προσαρμογή της ημερομηνίας πληρωμών σε μία για όλους τους εργαζόμενους με Σύμβαση Έργου και συγκεκριμένα στις 27 εκάστου μήνα, με μήνα έναρξης τον Ιούνιο».

• Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά… Τον Ιούνιο του 2008 εννοούσε ο Γενικός και όχι του 2014 όπως θα θέλατε να νομίζετε!

• Μας είπαν πως ο Jack περιφέρεται σε σταθμούς και βρίζει το Ενωτικό Σωματείο και απειλεί πως οι Συμβασιούχοι που ανήκουν σε αυτό θα απολυθούν! Όπα ρε δικέ μου… Κοίτα που θα βρεθείς εσύ σε λίγο και άσε εμάς να νοιαστούμε για τους Συμβασιούχους! Κοντός… Ψαλμός… Αλληλούια…

• Είδαμε ένα καταπληκτικό ερωτηματολόγιο που κυκλοφόρησε στους παιδικούς σταθμούς για να συμπληρωθεί από τους γονείς! Η μοναδική ερώτηση που έλειπε ήταν για τη συχνότητα των σεξουαλικών τους επαφών!!! Ας είμαστε λίγο πιο σοβαροί…

• Είδαμε ένα ακόμα ερωτηματολόγιο, προς τους εργαζόμενους αυτή τη φορά, και αναρωτιόμαστε για το σκοπό του. Μήπως έχει να κάνει με την «αντικειμενική αξιολόγηση» των υπαλλήλων και την αναζήτηση της «ποιότητας»;

• Γιατί η Υπηρεσία μετακινεί τη μοναδική σχεδιάστρια σε παιδικό σταθμό και γιατί αμφισβητεί το πτυχίο του μοναδικού Διαιτολόγου; Μήπως επειδή είναι μέλη του Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.;

• Ποιο είναι το ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΟ μπουμπούκι που ανθίζει κάθε πρωί στις 9:30 και δύει μία μόλις ώρα μετά στην αυλή της Διεύθυνσης Τεχνικού;

• ΚΟΥΪΖ: Τι κοινό είχε η Τοπική Οργάνωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Θησείο με τη Ρηγίλλης (Ν.Δ.) το Σωτήριο Έτος 1989;

• ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τον Γραμματέα, φυσικά… Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε το «μπουμπούκι»!

• Μήνυμα προς το «μπουμπούκι»: Κάτι φίλοι από την Καθαριότητα του Δήμου σ’ έχουν χάσει. Τους δώσαμε διεύθυνση και τηλέφωνο και είπαν πως θα περάσουν για καφέ!

• Προφανώς, το συγκεκριμένο «μπουμπούκι» αποτελεί πρότυπο ποιοτικού υπαλλήλου γι’ αυτό και κάποιοι φρόντισαν να το αποσπάσουν στο Δ.Β.Α.! Τα θερμά μας συγχαρητήρια στον ιθύνοντα νου!

8 Οκτωβρίου 2008: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει τη δίκαιη υπόθεση των Συμβασιούχων της Ελλάδας.

Η ώρα της τελικής νομικής κρίσης για το θέμα των συμβασιούχων επιτέλους πλησιάζει. Η δικάσιμος που με τόση αγωνία περίμεναν όλοι οι συμβασιούχοι που δε χώρεσαν στις στενές προϋποθέσεις τακτοποίησης του Προεδρικού Διατάγματος 164/04 (γνωστό πλέον ως «Π.Δ. Παυλόπουλου») ορίστηκε.

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) θα συζητήσει και θα κρίνει την υπόθεση που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους με το μανδύα είτε της σύμβασης «ορισμένου χρόνου» είτε της σύμβασης «έργου» κατά τη δικάσιμο της 8^ης Οκτωβρίου 2008.

Οι Ευρωπαίοι Δικαστές καλούνται να απαντήσουν στο καίριο ερώτημα που τους έθεσαν απευθείας με προδικαστικό ερώτημα οι Έλληνες συνάδελφοί τους (Πρωτοδίκες Ρεθύμνου, ίδια ακριβώς αιτήματα έχουν απευθύνει και τα Πρωτοδικεία Λιβαδειάς και Κέρκυρας) αν και κατά πόσο η Ελληνική Πολιτεία και το νομοθετικό καθεστώς της εξάντλησαν την «προστασία» τους προς τους συμβασιούχους με μόνη την εφαρμογή του «Π.Δ. Παυλόπουλου» (και «Παναγιωτόπουλου» αντίστοιχα το ένα για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τα ΝΠΔΔ και το άλλο για τον ιδιωτικό) ή αντίθετα έχοντας προστατευτικό νομοθετικό πλαίσιο ήδη από το 1920(!) (Ν.2112/20 άρθρο 8) οι συμβασιούχοι που εργασιακά ταλαιπωρούνται επί χρόνια ως αντικείμενο εκμετάλλευσης αν και κάλυπταν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες πρέπει να τακτοποιηθούν ως τακτικό προσωπικό του φορέα απασχόλησής τους.

Με λίγα λόγια αν η «προστασία» τους ήταν νόμιμα εφάπαξ και αφορούσε λίγους συμβασιούχους που συγκέντρωναν σε μία χρονική στιγμή όλες τις στενάχωρες προϋποθέσεις του ΠΔ ή αλήθεια οφείλει να είναι διαρκής και απεριόριστη χρονικά, αφού μάλιστα καμία Κυβέρνηση και καμία σύνθεση της Βουλής δεν κατήργησε νομοθετικά τη διάταξη αυτή του Ν.2112/20 από την ψήφισή του μέχρι και σήμερα.

Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που αναμένονται λίγους μήνες αργότερα, θα είναι καθοριστικές ακριβώς γιατί θα επηρεάσουν άμεσα την έκβαση όλων των υποθέσεων συμβασιούχων που εκκρεμούν στα Ελληνικά Δικαστήρια. Οι αποφάσεις του ΔΕΚ μάλιστα είναι δεσμευτικές για κάθε Δικαστήριο και για κάθε αρχή σε όλα τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. Η θετική απόφαση του ΔΕΚ θα αποτελέσει άλλωστε και την καλύτερη και θετικότερη νομολογιακή εξέλιξη στο μεγάλο κοινωνικό ζήτημα των συμβασιούχων και θα υπερισχύσει των πρόσφατων αρνητικών αποφάσεων της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που με εισηγητή τον Εισαγγελέα του κ. Σανιδά μετέστρεψε αιφνιδιαστικά προηγούμενη θετική νομολογία του.

Θα αποτελέσει τέλος την καλύτερη δικαίωση για τους χιλιάδες παλιούς και νέους συμβασιούχους, αφού κανένας δεν πρέπει να ξεχνά ότι το καθεστώς της ευέλικτης και ανασφαλούς εργασίας συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς και χιλιάδες νέοι συμβασιούχοι έχουν προστεθεί στους παλαιότερους και επί χρόνια ατακτοποίητους. Θα έρθει τέλος, η συνέχεια πρόσφατων θετικών αποφάσεων για τους συμβασιούχους του ίδιου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που επιβάλουν και τη μισθολογική ισότιμη μεταχείριση των συμβασιούχων με το τακτικό προσωπικό των υπηρεσιών απασχόλησής τους και μάλιστα ανεξάρτητα από το σύστημα συμβάσεων πρόσληψής τους.

Δημήτρης Περπατάρης

Δικηγόρος – Εργατολόγος

Νομικός Σύμβουλος

Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

Δε νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο για τίποτε άλλο πέρα από ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Σας παραθέτω απόσπασμα από τη συνέντευξη του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, η οποία δημοσιεύτηκε 31/8/2008 στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (σελ. 9 Α9, στη Στήλη ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ):

-Κύριε Υπουργέ, υπάρχει μια κατηγορία ελευθέρων επαγγελματιών που ουσιαστικά είναι μισθωτοί. Πολλοί νέοι αμείβονται με μπλοκ παροχής υπηρεσιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μισθωτούς χαμηλά αμειβόμενους, οι οποίοι τώρα θα κληθούν, αδίκως πιστεύω, να πληρώσουν επιπλέον φόρους.

«Κανονικά θα έπρεπε να πληρώνονται ως μισθωτοί. Στον ιδιωτικό τομέα δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώνονται με σύμβαση, αλλά μέσω της εγκυκλίου εφαρμογής του φορολογικού νόμου, όπου μια σύμβαση έργου υποκρύπτει σύμβαση μισθωτής εργασίας, δεν θα ισχύσει η κατάργηση του αφορολόγητου».

-Πως θα τις ξεχωρίσετε;

«Θα ισχύσει σίγουρα για τους συμβασιούχους του Δημοσίου, όπου είναι βέβαιον ότι εργάζονται με μισθωτική σχέση. Και κοιτάμε ακριβώς τον τρόπο να μην εφαρμοστεί η κατάργηση του αφορολόγητου σε αυτούς. Αλλά στον ιδιωτικό τομέα καταστρατηγείται η εργατική νομοθεσία όταν απασχολείς κάποιον ο οποίος είναι μόνιμος υπάλληλος με σύμβαση έργου».

-Ναι, δεν έχω αντίρρηση, αλλά σας λέω και πάλι ότι δεν είναι εύκολο να καταδειχθεί η διαφορά.

«Η εργατική νομοθεσία εκεί πρέπει να εφαρμοστεί. Άλλωστε για τους νέους επιτηδευματίες δεν εφαρμόζεται η κατάργηση του αφορολόγητου για τα πρώτα τρία χρόνια. Δηλαδή, ισχύει το αφορολόγητο και αυτό προβλέπεται στο σχέδιο νόμου. Δηλαδή, κάποιος ο οποίος τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του κάνει μια σύμβαση έργου θα έχει το αφορολόγητο των 10.500€. Αλλά μετά τα τρία πρώτα χρόνια δεν δικαιολογείται. Δεν δικαιολογείται, δηλαδή, να απασχολείς κάποιον έξι χρόνια στη δουλειά σου και να τον έχεις με σύμβαση έργου όταν επί της ουσίας είναι μισθωτός».

Αναρωτιέμαι πως ακούγονται, οι μεγάλες αυτές ΑΛΗΘΕΙΕΣ, που αναφέρει ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κος Αλογοσκούφης, στα αυτιά των συναδέλφων Συμβασιούχων και ειδικότερα αυτών του 2002, που «έχασαν» τις χρονικές προϋποθέσεις του Π.Δ.164 για μερικές ημέρες. Και το λέω αυτό γιατί μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων που έχουν στερηθεί οι συνάδελφοι Συμβασιούχοι είναι και η ΑΛΗΘΕΙΑ.

Πόσοι και πόσοι δεν τους πλησίασαν βεβαιώνοντας τους ότι θα τακτοποιηθούν όλοι μέσω μιας προκήρυξης που δε φτάνει απ’ τη δημοσίευση της ούτε για τους μισούς και δεν ξέρω για πόσους τελικά θα φτάσει μετά την ανάρτηση του τελικού πίνακα.

Πόσοι και πόσοι δεν τους προσεγγίζουν καθημερινά τροφοδοτώντας τους με ανασφάλεια, υποδεικνύοντας τους πως πρέπει να φέρονται, τι πρέπει να λένε, ακόμα και σε ποιο Σωματείο πρέπει να γραφτούν, γιατί απ’ αυτά εξαρτάται η τακτοποίηση τους!!!

Στο σημείο όμως που φτάσαμε, δεν νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο για τίποτε άλλο πέρα από ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

ΑΛΗΘΕΙΑ 1^η

Οι συμβασιούχοι του Δ.Β.Α. παρότι αυτασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ (ταμείο εργοδοτών), παρότι αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, απασχολούνται με όρους ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

ΑΛΗΘΕΙΑ 2^η

Με τα σημερινά δεδομένα δύο είναι οι δρόμοι που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε τακτοποίηση.

Α) Μέσω της Δικαστικής οδού. Εμπόδια σε αυτή τη διαδικασία αποτελούν οι γνωστές πλέον αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Αποφάσεις που προήλθαν μέσω συνεδριάσεων που χαρακτηρίζονται τουλάχιστον προβληματικές.

Β) Έκδοση ΝΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ από το Υπουργείο Εσωτερικών. Μέχρι σήμερα, το αρμόδιο Υπουργείο δεν έχει εκδηλώσει επισήμως τέτοια πρόθεση.

Αν στις 8/10/2008, από τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, προκύψει μια θετική για τους συμβασιούχους εισήγηση, που θα μετουσιωθεί τελικώς σε απόφαση, τότε θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις να ανοίξουν και οι δύο δρόμοι. Το μόνο που θα απομένει θα είναι η βούληση.

ΑΛΗΘΕΙΑ 3^η

Η Δημοτική Αρχή, τόσο η τωρινή όσο και οι προηγούμενες, δεν μπορούν να μετατρέψουν απ΄ευθείας τις συμβάσεις έργου σε συμβάσεις Αορίστου Χρόνου. Αν μπορούσαν θα το έκαναν την επόμενη μέρα. Το ζητούμενο είναι να εξασφαλίσουν την εργασιακή συνέχεια αυτών των ανθρώπων αναλογιζόμενοι την μέχρι τώρα προσφορά τους στην Υπηρεσία, αλλά και το γεγονός ότι κάλυπταν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Παράλληλα θέλουμε να είναι αρωγός των προσπαθειών της δικαίωσης των συναδέλφων και όχι αντίδικος στο Εφετείο.

ΑΛΗΘΕΙΑ 4^η και τελευταία:

Αυτός που σου λέει την ΑΛΗΘΕΙΑ μπορεί να μην είναι ευχάριστος ή κατ’ ανάγκη βολικός. Σίγουρα όμως σέβεται την προσωπικότητα σου και δεν υποτιμά τη νοημοσύνη σου.

Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης

Πρόεδρος Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

Ποιος "κανονίζει" πως λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί;

Ποιος «κανονίζει» πως «λειτουργούν» οι παιδικοί σταθμοί;

Το ερώτημα είναι σαφώς ρητορικό. Όλοι όσοι εργάζονται σε παιδικούς σταθμούς του Δ.Β.Α., γνωρίζουν καλά ποιος «κανονίζει» τη λειτουργία τους…

Κάποτε, τα παλιά τα χρόνια, υπήρχε ένας Κανονισμός Λειτουργίας, ο οποίος καθόριζε σημαντικούς τομείς στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να λειτουργεί ένας παιδικός σταθμός. Αυτοί οι τομείς αφορούσαν στις εγγραφές -διαγραφές των νηπίων, στο διάγραμμα ημερήσιας απασχόλησης, στα προσόντα και τα καθήκοντα των εργαζομένων, καθώς και κάποιους ειδικούς κανόνες για αυτούς. Αυτά… για τα παλιά τα χρόνια…

Στις μέρες μας, όμως, πολλά δεδομένα στους παιδικούς σταθμούς έχουν διαφοροποιηθεί, μετά και από την ενοποίηση των Κρατικών Παιδικών Σταθμών με το Δ.Β.Α. Νέοι υπάλληλοι εργάζονται πια σε αυτούς, νέες ειδικότητες εισήχθησαν στην λειτουργία των σταθμών, νέα παιδαγωγικά προγράμματα εφαρμόζονται και γενικά… τα πράγματα άλλαξαν!

Λογικό θα ήταν, λοιπόν, να υπάρχει και ένας νέος Κανονισμός Λειτουργίας, προκειμένου να καλύπτει ολόπλευρα τις ανάγκες των παιδικών σταθμών. Δυστυχώς, όμως, η φράση «Νέος Κανονισμός Λειτουργίας» είναι, προφανώς, άγνωστη… ή μήπως όχι;

Το Δεκέμβριο του 2007, ζητήθηκε από το Σωματείο μας, αλλά και από άλλους «εργαζόμενους» στο Δ.Β.Α., να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για το Νέο Κανονισμό Λειτουργίας και μάλιστα μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Ανταποκριθήκαμε όλοι σε αυτό το κάλεσμα της Υπηρεσίας, αλλά Κανονισμός δεν έγινε… Ένα ακόμα από τα άλυτα μυστήρια του «τριγώνου των Βερμούδων», το οποίο μάλλον έχει μια χωροχρονική σκουληκότρυπα που καταλήγει στο Δ.Β.Α!!!!

Ίσως είναι δυσνόητη η αναγκαιότητα ενός νέου Κανονισμού, ίσως είναι ένας τρόπος να μας πουν ότι «δε χρειάζεται», αφού κάποιες προϊστάμενες στους Π.Σ. κάνουν «εκπληκτική δουλειά», ίσως η ασάφεια σε κάποιους τομείς είναι βολική…

Κι αυτό γιατί ένας νέος και απολύτως σαφής Κανονισμός, θα καθόριζε τα καθήκοντα και το χώρο εργασίας κάθε ειδικότητας, θα διαχώριζε το ωράριο λειτουργίας των Π.Σ. από το ωράριο απασχόλησης του προσωπικού, θα καθιέρωνε ένα σύγχρονο πλαίσιο λειτουργίας, χωρίς να επικαλύπτει την Εθνική Νομοθεσία σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και τέλος, θα αναδείκνυε τις παιδαγωγικές αρχές που διέπουν την προσχολική αγωγή που παρέχεται στους Π.Σ. Με λίγα λόγια, όλοι οι εργαζόμενοι στους σταθμούς θα γνώριζαν τι πρέπει να κάνουν, πότε, πού και για ποιο λόγο, και θα ήταν για όλους το ίδιο. Γεγονός το οποίο δε συμβαίνει σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουν.

Όμως, δυστυχώς, τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα να γίνουν, όταν κάποιοι δε θέλουν ή δεν τους συμφέρει να δουν την πραγματικότητα…

Αλίνα Βασιλείου

Αναπληρώτρια Γεν. Γραμματέας

Μην πέσετε στην παγίδα τους... Το τυρί είναι το πρόσχημα!

Έφτασε η στιγμή που όλοι περιμένατε...

Επειδή έχουμε και στα σπίτια μας INTERNET...

Η Διαμαρτυρία των Προϊσταμένων

Σας παραθέτουμε την ενυπόγραφη διαμαρτυρία 48 ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, σχετικά με τις "αντικειμενικότατες" Εκθέσεις Αξιολόγησης του 2006. Για μια ακόμη φορά θέλουμε να συγχαρούμε τους συναδέλφους για την παρρησία με την οποία υπερασπίστηκαν την εργασιακή τους αξιοπρέπεια! Σας στηρίζουμε!

Πλέκε εσύ... και η τύχη σου δουλεύει!

Χαιρετίζουμε και επικροτούμε τη δραστική κίνηση μερίδας εργαζομένων του Δ.Β.Α., που κόντρα στο κατεστημένο, όρθωσε το ανάστημά της με κανονικές, αξιοπρεπείς και σύννομες διαδικασίες - ευθαρσώς και ενυπόγραφα - ενάντια στις ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΕΣ Εκθέσεις Αξιολόγησης. Ελπίζουμε η κίνηση αυτή να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής!

Ο νόμος του Βρεφοκομείου ΣΗΜΕΡΑ!

"Divide et impera"

Κι επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να ξέρουν όλοι Λατινικά... "Διαίρει και Βασίλευε"

Κρίσεις... Με πιάνουν κρίσεις...

Τι έγινε τελικά με τις "κρίσεις";

Κρίσεις... Το θέμα των ημερών στο Βρεφοκομείο! Στους διαδρόμους, στα γραφεία, άλλοι ψιθυριστά και άλλοι μεγαλόφωνα, άλλοι με οργή και αγανάκτηση και άλλοι με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα (αυτή της ματαιοδοξίας), δεν υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης... μιας και όλα τ' άλλα τα έχουμε λύσει! Να το πω "ΑΙΣΧΟΣ"; Να το πω "ΞΕΦΤΥΛΑ"; Πάντως, ότι και να πούμε θα είναι πολύ λίγο! Παρακολουθούμε το θέμα από κοντά και περιμένουμε τα Πρακτικά και τότε να είστε σίγουροι πως θα γελάσει κάθε πικραμένος... Να δούμε τότε τους "Εισηγητές" και τους άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες, τους διοικούντες και τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως διοικούντες, να καλύπτουν ο ένας τον άλλον ή να τον ξεβρακώνουν... ανάλογα με το πού θα φυσά ο άνεμος... Λίγη υπομονή ακόμα!