"ΟΧΙ"... Από το 1940 στο 2008!

Με αφορμή τον εορτασμό του «ΟΧΙ» και τους αγώνες που κάποιοι έκαναν πριν από εμάς για εμάς, κρίνουμε σκόπιμο να απαντήσουμε στο ερώτημα που πλανάται από στόμα σε στόμα – άλλοτε κακόβουλα και άλλοτε από αφέλεια – και δεν είναι άλλο από το «εμένα τι με νοιάζει»!

Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στο μικρόκοσμο του Βρεφοκομείου, άλλους επηρεάζουν άμεσα και άλλους έμμεσα, αλλά το σίγουρο είναι πως μας επηρεάζουν όλους!

Σα Συμβασιούχος ή σαν Αορίστου μπορεί να μη θίγομαι άμεσα από τις Κρίσεις των Διευθυντών και των Προϊσταμένων, αλλά σίγουρα το καθεστώς που εδραιώνεται θα το βρω μπροστά μου και θα με επηρεάσει άμεσα στο μέλλον!

Σα Μόνιμος ή Αορίστου μπορεί να μη νοιάζομαι για την πορεία της Προκήρυξης, γιατί η δική μου θέση είναι εξασφαλισμένη, αλλά οφείλω να νοιαστώ γιατί υπάρχει ένα πλήθος συναδέλφων που το εκμεταλλεύεται με το χειρότερο τρόπο η κάθε Διοίκηση και η κάθε Κυβέρνηση και στο μέλλον στην ίδια θέση μπορεί να βρεθεί το παιδί μου, το παιδί σου, τα παιδιά όλων μας!

Όλοι αυτοί που πέθαναν για την Ελλάδα στον πόλεμο του ΄40, δεν το έκαναν παρά για να εξασφαλίσουν ένα ελεύθερο αύριο στις μετέπειτα γενιές. Δεν ήταν προσωπικό το κίνητρο, δεν ήταν περισσότερο ή λιγότερο ήρωες από εμένα και από σένα, αλλά είχαν ένα όραμα κι ένα πιστεύω που δεν τους επέτρεπαν να αφεθούν στα χέρια κανενός κατακτητή!

Το ίδιο πιστεύω και το ίδιο όραμα είναι αυτό που θα πρέπει να οδηγεί τα βήματά μας και σήμερα! Σε μια Ελλάδα που δυστυχώς δεν είναι και πολύ καλύτερη από αυτή του ΄40, οφείλουμε όλοι να κρατήσουμε υψηλά το φρόνημά μας και να αγωνιστούμε ενάντια σε όποιον επιβουλεύεται την ατομική μας ελευθερία, την ελευθερία του λόγου και των ιδεών μας, σε όποιον καταπατά τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, σε όποιον καπηλεύεται την ιδεολογία και τα ιδανικά μας.

Το «ΟΧΙ» σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ!