ΣυνάδεΛφοι, Προσοχή στη ΦΑΚΑ !!

Η συντακτική ομάδα του «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ» αποφάσισε να ενεργοποιήσει, τουλάχιστον προσωρινά, διαδικασία μετριασμού σχολίων.

Το «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ» επιδιώκει την ανάδειξη εργασιακών προβλημάτων αλλά και την καταγγελία αναχρονιστικών και αντεργατικών επιλογών και νoοτροπιών, ευθαρσώς και χωρίς εκπτώσεις στο λόγο του, και αυτό ενοχλεί.

Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού των πραγματικών προτεραιοτήτων του συγκεκριμένου Blog, το οποίο εκδηλώθηκε μέσω της δυνατότητας του ελεύθερου σχολιασμού. Δυστυχώς, πολλοί έπεσαν στις παγίδες που στήθηκαν, απάντησαν και έτσι σταδιακά δημιουργήθηκε εκτροχιασμός. Ίσως και ο κόσμος, απ' την πλευρά του, να μην είναι έτοιμος να διαχειριστεί προς όφελος του τόσο πολύτιμα δώρα όσο η δυνατότητα της δημόσιας ελεύθερης έκφρασης. Ο καιρός θα δείξει…

Όχι άλλο κάρβουνο!!! ( Το παρόν απευθύνεται σε ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ και ουχί σε ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥΣ)

Κυρίες,

Σχετικά με το έγγραφο που μας κοινοποιήθηκε και το οποίο αναρτήσαμε στο Blog μας ως έχει, θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα, - πάντα επώνυμα, όπως άλλωστε είναι τόσο τα φύλλα της εφημερίδας μας «ΣΥΝΔΙΣΚΑΛΙΖΩ», όσο και οι αναρτήσεις μας στο Blog - οι οποίες υπόκεινται ελεύθερα και εύκολα, όπως διαπιστώσατε, σε σχολιασμό από όλους, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα.

Κατ’ αρχάς, θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι για κάποιους από εμάς το γεγονός ότι εργαζόμαστε, έχουμε άποψη, γνώμη και γνώση για το αντικείμενο μας, για την Διοίκηση ήταν τόσο αφόρητο ώστε φρόντισε με κάθε τρόπο να αμφισβητήσει τόσο τους τίτλους σπουδών μας και την προϋπηρεσία μας, όσο και την Υπηρεσιακή μας υπόσταση, επιστρατεύοντας ακόμα και δικαστικούς κλητήρες. Ωστόσο για εμάς που πραγματικά ΤΟΛΜΑΜΕ και που σεβόμαστε τόσο το θεσμικό μας ρόλο ως συνδικαλιστές, όσο και τους συναδέλφους που μας τίμησαν, αυτό είναι ένα κόστος που μπορούμε και να το υπομείνουμε και να το διαχειριστούμε. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη μας διαφορά, διότι, ευρύτερα, αυτό το κόστος της αξιοπρέπειας όχι μόνο δεν ήσασταν σε θέση να το αναλάβετε ποτέ , αλλά «μετά φόβου» ή υποχρέωσης το προσπερνάτε καθημερινά.

Απορούμε από πού αντλείτε το θράσος να ομιλείτε για προστασία της ηθικής υπόστασης, της ανθρώπινης και υπηρεσιακής αξιοπρέπειας των συναδέλφων, τη στιγμή που:

• Τρεις από εσάς, έχετε προσπεράσει μέσω αδιευκρίνιστων οδών από 40 έως και 80 συναδέλφους σας στην επετηρίδα του Δ.Β.Α. για να πετύχετε μετά από μια «αντικειμενικότατη» ανάθεση την τελική «αδιάβλητη» και «δίκαιη» κρίση σας ως διευθύντριες.
• Μία από εσάς έχει το μοναδικό προνόμιο να κατέχει ταυτόχρονα με τη θέση του κατεξοχήν εκπροσώπου και εκφραστή της διοίκησης (Διευθύντρια) και τη θέση του υπερασπιστή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων (Εκπρόσωπος Εργαζομένων στο Δ.Σ. του Δ.Β.Α. και Μέλος Δ.Σ. σε Πρωτοβάθμια Συνδικαλιστική Οργάνωση), θέσεις σαφώς αντικρουόμενες μεταξύ τους στη συνείδηση κάθε ανθρώπου, αλλά όχι και στη δική σας.
• Μία από εσάς έχει καταγγελθεί δημόσια από 48 συναδέλφους για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογήθηκαν από αυτή για το έτος 2006 και κυρίως για τη σκοπιμότητα με την οποία έγινε αυτή η βαθμολόγηση.
• Μία από εσάς ξέχασε πόσο αδικημένη αισθανόταν και πόσα «κατηγορώ» εκτόξευε για συνυπογράφουσές της – και όχι μόνο – στο πρόσφατο παρελθόν, ποιες θέσεις και απόψεις εξέφραζε για τη συνολική λειτουργία της Υπηρεσίας και σε πόσους και ποιους είχε αποταθεί για να βρει στήριξη στην εκπλήρωση των στόχων και προσδοκιών της.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε τις εκπληκτικές ομοιότητες της ενέργειάς σας με την αντίστοιχη του τότε Διευθυντή Διοικητικών & Οικονομικών Υπηρεσιών του Δ.Β.Α. το 2006. Τα πρόσωπα διαφορετικά… οι πρακτικές ίδιες!

Το Δ.Σ. του Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

Οι 7 Σωματοφύλακες και λοιπά παραμύθια...

24ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

ΣυνδιΣκαλίζω και πάλι... 2ο Τεύχος

Ποιος "έφαγε" τον JOE;

Συνάδελφοι,

Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αγκαλιάσατε την εφημερίδα μας. Το πρώτο φύλλο του «Συνδισκαλίζω» έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο. Η επιδοκιμασία, τα συγχαρητήρια, η στήριξη, που εισπράξαμε από πλήθος εργαζομένων, μελών μας και μη, ήταν συγκλονιστική. Αυτή η εντυπωσιακή και ομολογουμένως πέρα των προσδοκιών μας, αποδοχή, μας υποχρεώνει να συνεχίσουμε την προσπάθεια με την ίδια παρρησία και το ίδιο σθένος.

Το «Συνδισκαλίζω» είναι μια εφημερίδα που γράφεται από εργαζομένους και απευθύνεται σε εργαζομένους. Αφουγκράζεται αυτά που συζητούν χαμηλοφώνως μεταξύ τους , τα αναδεικνύει σε κοινή θέα μέσα από τα άρθρα και τις στήλες του, απενοχοποιεί την ελεύθερη σκέψη, έκφραση και γνώμη για τα τεκταινόμενα που βλέπουν και βιώνουν στον εργασιακό τους χώρο. Αποτελεί αντίδοτο στο φόβο που καλλιεργούν και στην αναίδεια που αποπνέουν ετερόφωτοι προεδρίσκοι που ξεφύτρωσαν ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβουμε ή ακόμα και χωρίς να το περιμένουμε. Παράλληλα, έχει στόχο να προβάλλει εργασιακά θέματα τόσο του Δ.Β.Α. και των Ο.Τ.Α. όσο και της ευρύτερης Ελληνικής πραγματικότητας, που αγγίζουν και το δικό μας χώρο.

Ο απώτερος όμως στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να προκαλέσει τη δική σας ενεργή συμμετοχή στα ζητήματα που σας αφορούν. Περιμένουμε τις απόψεις σας, την κριτική σας, τα άρθρα σας , αλλά και τις ιδέες σας έτσι ώστε το «Συνδισκαλίζω» να καθιερωθεί ως η τολμηρή, αλλά συνάμα η ανεξάρτητη και αληθινή φωνή των εργαζομένων.

Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης

Πρόεδρος Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

"ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ"... για τους εκπροσώπους των εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων

Το Δ.Σ. του Ενωτικού Σωματείου χαιρετίζει και στηρίζει τη συμμετοχή του συνδυασμού «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ» στις αρχαιρεσίες για την εκλογή δύο(2) αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, με υποψηφίους τους:

• ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΛΙΝΑ

• ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ ΣΩΤΗΡΗ

• ΤΡΟΥΠΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

• ΤΣΕΛΙΟ ΘΕΟΦΑΝΗ

Επικεφαλής και εκπρόσωπος του συνδυασμού είναι ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΣΕΛΙΟΣ.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους Αορίστου Χρόνου να στηρίξουν αυτή την κίνηση.

Μπορούμε να επιτύχουμε την εκλογή τουλάχιστον ενός αντιπροσώπου, από το δικό μας χώρο εργασίας. Τα πλεονεκτήματα από την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου, είναι προφανή και δε χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς, ωστόσο αξίζει να επισημάνουμε ότι:

Α) Ο αριθμός των εργαζομένων υπαλλήλων Αορίστου Χρόνου στο Δ.Β.Α. αγγίζει τους τετρακόσιους.

Β) Το μεγαλύτερο μέρος των συναδέλφων που τακτοποιήθηκαν με το Π.Δ.164, συμπληρώνουν την «κρίσιμη οκταετία» προϋπηρεσίας και θα δρομολογήσουν διαδικασίες μετάταξης σε ανώτερο κλάδο.

Γ) Ο Υπουργός Εσωτερικών Κος Προκόπης Παυλόπουλος έχει εξαγγείλει την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος σχετικά με την υπηρεσιακή εξέλιξη των υπαλλήλων Αορίστου Χρόνου.

Συνάδελφοι, είναι προτιμότερο να προνοείς όταν σου δίνεται η ευκαιρία, παρά εκ των υστέρων να ψάχνεις και να ψάχνεσαι.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ»

Μας αφορά!

Το Δ.Σ. του

ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Δ.Β.Α.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Ο σεβασμός δε χαρίζεται… μόνο κερδίζεται!

Κι εσύ άνθρωπε, μου ζητάς να σε σεβαστώ ή πιο σωστά, απαιτείς από εμένα να το κάνω, στο όνομα της όποιας εξουσίας σου δόθηκε απερίσκεπτα! Είσαι λάθος και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο καλύτερα για σένα… μπας και περισώσεις κάτι από την ψυχή σου… αν έχεις!

Απαιτείς σεβασμό… Σχήμα οξύμωρο, αντιφατικές οι έννοιες. Ο σεβασμός κερδίζεται άνθρωπε, είναι ο μόνος τρόπος για να τον επιτύχεις κι εσύ δεν έκανες τίποτα για να κερδίσεις το δικό μου!

Ίσα – ίσα, όλες σου οι πράξεις με οδηγούν στην ασέβεια! Είναι κατάπτυστες, αισχρές και ανήθικες και προκαλούν περιφρόνηση και απέχθεια! Τα έργα σου έρχονται σε αντιδιαστολή με κάθε έννοια δικαίου, ηθικής, δημοκρατίας… με κάθε έννοια από αυτές που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και τον διαφοροποιούν από τα ζώα! Τι μου ζητάς να σεβαστώ λοιπόν;

Είσαι λάθος, στο ξαναλέω! Εγώ – και όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα μου, με όποιον τρόπο – έχουμε αρετές, αρχές και ηθική που εσύ οφείλεις να σεβαστείς πρώτος, για να μας δείξεις το δρόμο μιας και κάποιο χέρι σε «διόρισε» Θεό, Ηγέτη και Οδηγό στο μικρόκοσμό μας! Αντί γι’ αυτό, προτίμησες «το δρόμο της κακίας», μαζί με τους όμοιούς σου και σε αυτόν θα πορευθείς αν δεν αλλάξεις και αυτός ο δρόμος είναι που θα σε οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή!

Τι περιμένεις να σεβαστώ από σένα; Μήπως την αναξιοκρατία που καθιέρωσες σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας; Μήπως τους φελλούς και τα σκ… (δε θα το πω, καταλαβαίνεις καλά τι εννοώ) που έφερες μαζί σου, που τους έδωσες πόστα και αξιώματα για να μας βάλουν στον «ίσιο δρόμο»; Μήπως τους αυλικούς που χορεύουν στο ρυθμό που τους βαράς το ντέφι; Ή μήπως περιμένεις να σεβαστώ την υπεροψία και τον αυταρχισμό που διακρίνει κάθε σου λόγο ή έργο;

Σέβομαι… να το ξέρεις, μα μόνο ότι αξίζει! Σέβομαι τον υπάλληλο, πρωτίστως ως άνθρωπο και μετά ως επαγγελματία! Σέβομαι το πτυχίο του, τις γνώσεις και την πείρα του, την τεκμηριωμένη του άποψη, τις ιδέες του! Σέβομαι το Συμβασιούχο που εσύ εκμεταλλεύεσαι με κάθε τρόπο, που τον προσέλαβες για να ικανοποιήσεις τις αδηφάγες ορέξεις σου για «ψηφαλάκια», τον αδύναμο που «πατάς» πάνω του για να αναδειχθείς και όποιον έχει τόσα χρόνια εδώ μέσα που του δίνουν το δικαίωμα να πονάει γι’ αυτό το χώρο! Με δυο λόγια, σέβομαι όλα αυτά που εσύ δε σεβάστηκες ΠΟΤΕ!

Και ξέρεις ποιος είναι ο λόγος που δε σέβεσαι τίποτα; Ήρθες εδώ μόνο και μόνο για «ίδιον όφελος», για να φανείς πως είσαι κάποιος, πως κάτι κάνεις! Ήρθες και μας έχρισες όλους άχρηστους, ανίδεους και τεμπέληδες και προσπάθησες με κάθε τρόπο να μας αντικαταστήσεις με αυτούς που εσύ και μόνο θεωρείς χρήσιμους, ικανούς και εργατικούς…

Να τους χαίρεσαι! Αν ο καλός υπάλληλος είναι αυτός που έρχεται κάθε μέρα στις 9:30 με το καφεδάκι και την εφημερίδα του και στις 10:30 φεύγει για άγνωστο προορισμό (βεβαίως χωρίς να χτυπάει ποτέ κάρτα)… χαίρομαι που είμαι τόσο κακή υπάλληλος. Ή αν είναι αυτός που κρύβει την ύπαρξη αμίαντου στους παιδικούς σταθμούς, ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει εργάτες της Υπηρεσίας για την αποξήλωση του και τρεις μήνες τώρα δεν είναι σε θέση να προχωρήσει την ανάθεση του έργου σε κάποια σοβαρή εταιρεία, επίσης χαίρομαι που είμαι άχρηστη!

Αυτούς όμως – και πολλούς άλλους σαν αυτούς – εσύ τους υποθάλπεις, τους εξελίσσεις, τους κάνεις Προϊστάμενους ή Διευθυντές και όλους εμάς που σαν βλάκες ερχόμαστε στην ώρα μας, που δουλεύουμε (άλλος πολύ κι άλλος λιγότερο), που νοιαζόμαστε πραγματικά γι’ αυτό το χώρο, μας κυνηγάς και μας υποβιβάζεις διαρκώς!

Δε σε σέβομαι και δεν υπάρχει και καμία πιθανότητα να το κάνω στο μέλλον! Και δεν έχεις πια και περίοδο χάριτος… Για ότι κάνεις θα κρίνεσαι και ότι μαθαίνω πως κάνεις, ότι βλάπτει το άτομο ή το σύνολο, θα το βγάζω παραέξω γιατί έστω και αργά κατάλαβα πως πόνταρες στη σιωπή που φέρνει ο φόβος!

Δε σε φοβάμαι καθόλου και δε θα πρέπει να σε φοβάται και κανένας πλέον, γιατί όλοι εμείς έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και αυτό είναι που θα μας στηρίξει στον πόλεμο που εσύ ξεκίνησες!

Και για να τελειώνω… Αφού δεν κατάφερες ή δεν ήθελες να σεβαστείς κάποιον από εμάς, έστω και την ύστατη στιγμή, σεβάσου λίγο τον εαυτό σου…

Αφιερωμένο εξαιρετικά

στις ΑΔΙΑΒΛΗΤΕΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΣ και ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ & ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ,

πάντα με τις ευλογίες του Πάπα… που έχει και το αλάθητο άλλωστε!

Δέσποινα Χρ. Γούργαρη

Γεν. Γραμματέας Ενωτικού Σωματείου

Μια φορά κι έναν καιρό...

Παραμύθι δίχως τέλος

Μια φορά και ένα καιρό βασίλευε, εκ του ασφαλούς, στη «Χώρα του ποτέ» μια κακιά μάγισσα, βασίλισσα του σκότους, του χάους και της παρακμής.

Ζούσε στο πιο ψηλό πάτωμα του πύργου της, κραδαίνοντας την μαγική ασπίδα της, τον «ΕΙΣΗΓΗΤΗ», που την προστάτευε από όλα τα κακά του κόσμου.

Ήταν αόρατη, καθότι βρίσκονταν διαρκώς περιστοιχισμένη από αυλικούς και μαθητευόμενους μάγους, διψασμένους για εξουσία, που καταδυνάστευαν τους φοβισμένους και άτολμους χωρικούς.

Απ’ όλους τους αυλικούς της, δύο ήταν οι πιο τρομεροί. Ο «Υπηρέτης των 7 Δημάρχων» και ο «Διακορευτής των επιδομάτων».

Πάντοτε σεμνά ενδεδυμένοι, με την τελευταία λέξη της μόδας του 20^ου αιώνα, προκαλούσαν αμηχανία και σάστισμα στον υπόδουλο λαό.

Οι δυο τους εμφανίστηκαν ξαφνικά, εν μία νυκτί στη «Χώρα του ποτέ», κάποιοι λένε ως δια μαγείας, κάποιοι λένε ότι απλά προσγειώθηκαν ως αλεξιπτωτιστές.

Φιλοδοξία τους ήταν να διοικήσουν με «σεμνότητα» και «ταπεινότητα» μια «χώρα», στην οποία πριν απ’ αυτούς δεν υπήρχε τίποτα υγιές, τίποτα αξιόλογο ή έστω υποφερτά ποιοτικό.

Με τις ανοργανωτικές και κακοδιοικητικές τους ικανότητες, άρχισαν σιγά – σιγά να προκαλούν αναταράξεις και χαοτικές καταστάσεις.

Προβλήματα μόνο δημιουργούσαν και προβλήματα ασφαλώς δεν έλυναν. Νερό έριχναν, φωτιές άναβαν. Σε όλους υπόσχονταν «ναι» κι τελικά έλεγαν ή έπρατταν «όχι».

Η μάγισσα ήθελε να τους αφήσει στο πόδι της όταν αυτή κάποια στιγμή θα διακτινίζονταν σε άλλες χώρες, προκειμένου να έχει το κεφάλι της ήσυχο ότι όλα θα βρίσκονται υπό τη σκέπη και την επιρροή της εις το διηνεκές.

Οι άτολμοι και φοβισμένοι χωρικοί, ζούσαν με δανεικά απ’ τις τράπεζες και μερικοί καλλιεργούσαν μόρια (καρποί αειθαλούς φυτού της οικογένειας των συμβασιουχειδών), ελπίζοντας ότι κάποτε θα μπορούσαν να τα ανταλλάξουν, σύμφωνα με τις υποσχέσεις της βασίλισσας, με μία θέση στο «θερμοκήπιο της μόνιμης αποχαύνωσης».

Δυστυχώς, κανείς δεν έμαθε τελικά τι απέγινε η «Χώρα του ποτέ». Κάποιοι, μάλιστα, λένε ότι αυτό το παραμύθι έχει λυπημένο τέλος.

Και όπως είναι γνωστό αυτά τα παραμύθια είναι τα καλύτερα , ίσως επειδή είναι τα μόνα που σε βάζουν στον πειρασμό να τα πιστέψεις…

Rantanplan…