Οι Γενίτσαροι του Samak

Samak, συνοικία της πόλης Laman, πρωτεύουσας της ανατολίτικης επαρχίας Karaman. Η μικρή συνοικία είναι διάσημη για την καλλιέργεια του φυτού Μορίου της οικογένειας των συμβασιουχειδών και για το μοναστηριακό Ναό εκπαίδευσης των φημισμένων σε όλη την επικράτεια Γενίτσαρων του Samak.

Οι Γενίτσαροι του Samak είναι επίλεκτα σώματα προστασίας της πολιτικής και πνευματικής περιουσίας του Ναού, γόνοι εξαίρετων και θρησκόληπτων οικογενειών, που εξαναγκάζονταν από νεαρή ηλικία σε τυφλή υπακοή κι αφοσίωση στο Ιερατείο που διοικεί το Ναό. Ετερόφωτοι, ανοργασμικοί και υπόδουλοι, οι περισσότεροι αποτελούν τον ανθό της συνοικίας και απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των διορισμένων Επιτρόπων του Ναού. Με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραθρησκευτικό κέντρο εξουσίας, στα εσωτερικά θέματα εργασίας και στις οικονομικές διεκδικήσεις, πάντοτε στρεφόμενοι κατά των αντιφρονούντων και ουδέποτε κατά των Επιτρόπων και του Ιερατείου.

Οι βαθμοφόροι Γενίτσαροι είναι οι λεγόμενοι "Τουρνατζή Μπασήδες" που δρουν ως στρατολόγοι των νεοσυλλέκτων, από τους καταλόγους που παραδίδουν οι δημογέροντες όλης της πόλης. Στη συνέχεια ακολουθεί το βάπτισμα εις το όνομα της τοπικής Θεάς στο Μητροπολιτικό Ναό ( Ηραίο) κι ο εξηραϊσμός τους. Οι μεν ευφυέστεροι αυτών παραχωρούνται στην υπηρεσία του Ηραίου, οι δε υπόλοιποι συγκροτούν τους "Ατζαμί Ογλάν" (= αδαείς, προπαιδευόμενοι) που εκπαιδεύονται σε ειδικά τμήματα - σταθμούς στην πειθαρχία, τη σκληραγωγία και την αντοχή σε κάθε μορφή βίας και μετά το πέρας της εκπαίδευσης εισέρχονταν στο σώμα των Γενιτσάρων επιδεικνύοντας τυφλή υπακοή και πίστη στο Ιερατείο.

Γενικός Διοικητής όλων των μονάδων των Γενίτσαρων ήταν μέχρι πρότινος ο Αρχιερέας "Γενίτσαρι Αγάς" που ήταν υπεύθυνος για τη στρατολόγηση των "Ατζαμί", την εκπαίδευσή τους, τη συνεχή εκπαίδευση όλων των ταγμάτων, την ασφάλεια κατά τις μετακινήσεις τους, τη στρατιωτική πειθαρχία και τακτική, καθώς και για όλα τα θέματα διοικητικής μέριμνας, (τροφοδοσία, διανομής λαφύρων, πληρωμών κ.λ.π.). "Τιμής ένεκεν" τον τίτλο αυτό φέρει και ο Ιερέας Forak αν και είναι συμβολικά Επίτροπος του τρίτου σηκού του Ναού. Οι πληρωμές των Γενίτσαρων , όπως κι όλων των δουλικών, γίνονταν ανά μήνα από το Α.Τ.Μ του πρόναου.

Παρά ταύτα ο έτερος Καππαδόκης Ιερέας Pezan, πηγαίνει ο ίδιος στη Διοίκηση των Γενίτσαρων και λαμβάνει από εκεί το μισθό του Επιτρόπου του δευτέρου σηκού, ως ανταμοιβή στο δικό του πρόσωπο για την ανάπτυξη της αφοσίωσης, της τυφλής υποταγής και της πίστης των Γενίτσαρων στα ιδανικά του Ιερατείου.

Στους Γενίτσαρους απαγορεύεται άλλο επάγγελμα και όλοι οι στρατολογημένοι εξηραΐζονται υποχρεωτικά. Σταδιακά αποκτούν μεγάλη πνευματική και πολιτική δύναμη έναντι των Επιτρόπων. Οι Γενίτσαροι, εξηραϊσθέντες πλέον, γίνονται οι πιο φανατικοί υπέρμαχοι των διεκδικήσεων του Ναού, αφού πλέον τίποτε δεν τους συνδέει με την ομαλή οικογενειακή και κοινωνική ζωή – έχοντας λησμονήσει γονείς, αδέλφια, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και γενέτειρα γη – με συνέπεια να θεωρούνται οι φανατικότεροι αλλά και οι καλύτεροι υπερασπιστές του εκάστοτε Ιερατείου.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια άρχισαν να εισέρχονται στα σώματα των Γενίτσαρων νέοι και παλιότεροι αγρότες, μικροκαλλιεργητές κυρίως επιδοτούμενοι στην καλλιέργεια των Μορίων, με διευκολύνσεις ωραρίων και αποσπάσεων και υποσχέσεις διορισμού στις υπηρεσίες του Ναού, ενώ φαίνεται ότι πλέον το δικαίωμα εισδοχής στο Επίλεκτο Σώμα των Γενίτσαρων έχει γίνει και κληρονομικό (π.χ. από τον πατέρα στο γιό και από τη μητέρα στην κόρη).

Ran Tan Plan

«Παν μέτρον άριστον»!

Μια φορά κι έναν καιρό, θέλησα να σου δώσω, μια αίσθηση του μέτρου. Του μέτρου που δεν έχεις σε καμιά από τις εκδηλώσεις της ζωής σου… της δημόσιας κυρίως, γιατί την προσωπική σου δεν την ξέρω, αλλά ούτε και θέλω να τη γνωρίσω. Παν μέτρον άριστον, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά το «ημών» για σένα δεν ισχύει και είναι «υμών»!

Δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτή η φράση, δε σε αγγίζει, γιατί η καθημερινότητά σου είναι γεμάτη υπέρμετρο εγωισμό, υπέρμετρη φιλοδοξία, υπέρμετρη κακία, υπέρμετρη αμετροέπεια και φυσικά υπέρμετρη βλακεία! Το άξιο απορίας για μένα – και για πολλούς ακόμα νοήμονες – είναι πως καταφέρνεις να ξεγελάς τον κόσμο, να τον τουμπάρεις με κάποιον τρόπο και να τον χειραγωγείς; Είναι υπέρμετρη ικανότητα αυτή ή υπέρμετρος είναι ο φόβος και ο πανικός που έχεις σπείρει γύρω σου;

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν σοφοί! Το άκουσες αυτό; Οι δικοί μας πρόγονοι, γιατί οι δικοί σου, απ’ ότι φαίνεται, ούτε σοφοί ήταν, ούτε άξιοι λόγου! Οι δικοί σου πρόγονοι φαίνεται πως δεν είχαν ιδανικά, πως δε γνώριζαν τη δημοκρατία, πως δεν πάλεψαν ποτέ για να είναι ελεύθεροι… αλλιώς πώς να δικαιολογήσω τη «σκηνική» σου παρουσία; Στη χώρα του Μεγάλου, του Ωραίου και του Αληθινού, πως γίνεται να υπάρχει κάτι τόσο μικρό, τόσο άσχημο και τόσο ψεύτικο συνάμα; Μπα… από αλλού έρχεσαι εσύ! Μακάρι, σκέφτομαι, και από άλλο πλανήτη, γιατί το ανθρώπινο γένος έχει και μια αξιοπρέπεια!

Αξιοπρέπεια, είπα; Άγνωστη λέξη σε σένα, γιατί αν την ήξερες μπορεί και να τη διαχειριζόσουν με κάποιο τρόπο! Ποιος, όμως, την έχασε για να τη βρεις; Κάποιες αξίες κυλούν στις φλέβες μας μαζί με το αίμα και μεταφέρονται με τα γονίδιά μας από γενιά σε γενιά… Τα δικά σου γονίδια ή μπασταρδεύτηκαν ή μεταλλάχθηκαν! Δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι προτιμότερο…

Μίλησα για αμετροέπεια; Αμετροέπεια, λοιπόν, είναι η ποσοτική και ποιοτική έλλειψη μέτρου στα λόγια. Σου θυμίζει κάτι αυτό; Κάνε, έστω και την ύστατη στιγμή, την αυτοκριτική σου! Φτάνουν πια τα μεγάλα λόγια, τα ταξίματα, τα ψέματα και οι μονόλογοι που μόνο σκοπό έχουν να παραπλανήσουν, να αποπροσανατολίσουν και να φοβίσουν το ακροατήριο που κατά καιρούς μαζεύεις γύρω σου. Μίλα απλά και πες «τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη» που λέει και ο απλός λαός, που και αυτός σοφός ήταν κι ας μην τον καταδέχεσαι!

Η φιλοδοξία είναι θεμιτή, αλλά όταν είσαι νέος και όταν έχεις αίσθηση του μέτρου. Αν δεν ικανοποιείς μία από αυτές τις συνθήκες, η κατάσταση γίνεται προβληματική, αν δε, δεν ικανοποιείς καμιά από τις δύο, τότε γίνεται άκρως επικίνδυνη!

Κι ο εγωισμός χρειάζεται, αλλά συνδυαστικά με πολλά άλλα πράγματα – αρετές τις έλεγαν οι αρχαίοι – αλλά ο υγιής εγωισμός, αυτός που κρύβει τη φιλοτιμία και την υπερηφάνεια και σε καμία περίπτωση αυτήν την υπέρμετρη αγάπη του εαυτούλη μας που οδηγεί στην αδιαφορία για τους άλλους και στην περιφρόνηση του κοινωνικού συμφέροντος. Αυτό είναι εγωπάθεια και εγωκεντρισμός και είναι επίσης επικίνδυνα!

Κακία… Εδώ χρειάστηκα τη συνδρομή ψυχολόγου, για να βγάλω άκρη. Τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην υπέρμετρη κακία; Τα απωθημένα, είναι η απάντηση… τα απωθημένα από τα παιδικά χρόνια μέχρι σήμερα. Και τι φταίω εγώ, ο μέσος άνθρωπος, να πληρώνω τα απωθημένα του καθενός δοτού; Σαφέστατα δε φταίω, αλλά γιατί θα πρέπει ο οποιοσδήποτε να βγάζει τα απωθημένα του στη δική μου πλάτη; Ασφαλώς δε θα πρέπει, αλλά αφού δεν μπόρεσε να τα βγάλει αλλού, το κάνει εδώ που βρήκε πρόσφορο έδαφος… Σωστά! Μα αυτό είναι βλακεία! Φτάνουμε, λοιπόν, στο ζητούμενο. Η δικιά σου βλακεία, λίγο με νοιάζει! Τα πτυχία δεν προσδιορίζουν την εξυπνάδα και η δική σου δεν μας αφορά! Με νοιάζει, όμως, η βλακεία η δικιά μας… Γιατί μόνο ως βλακεία μπορώ να χαρακτηρίσω το γεγονός ότι παραλίγο να αφεθούμε στις άμετρες ορέξεις σου, να παρασυρθούμε από τον υπέρμετρο εγωισμό και τη φιλοδοξία και την κακία σου και να συρθούμε στα παιχνίδια που έστηνες!

Ευτυχώς για μας, λειτούργησε εγκαίρως το πανίσχυρο γονίδιο! Μας έσωσε, έστω και την ύστατη στιγμή, το αίμα των προγόνων μας! Είμαστε γνήσιοι απόγονοι της Δημοκρατίας του Περικλή, των Αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, αυτών που αντιστάθηκαν στους Γερμανούς το ’40… Είμαστε τα παιδιά που ξέρουν να εκτιμούν «το Μεγάλο, το Ωραίο και το Αληθινό» και κυρίως να το αναγνωρίζουν στον κόσμο γύρω τους… Είμαστε εμείς που τα βράδια κοιμόμαστε χωρίς τύψεις, γιατί δε βλάψαμε κανέναν συνάνθρωπο και που τα πρωινά ξυπνάμε με ένα χαμόγελο στα χείλη και μια αισιοδοξία στην ψυχή, γιατί αυτό που είμαστε και αυτό που αξίζουμε στη ζωή δεν μπορείς να μας το στερήσεις με κανέναν τρόπο!

(Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Η πραγματικότητα του καθενός διαφοροποιείται στο μέτρο των αντοχών και των δυνατοτήτων του και αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις είναι που ζωντανεύουν τους ήρωες κάθε παραμυθιού).

Δέσποινα Χρ. Γούργαρη

Γενική Γραμματέας

Παιδικός Σταθμός, μύθοι και πραγματικότητα!

Παιδικός Σταθμός: Ένας εργασιακός χώρος όπου συναντώνται πολλοί ετερόκλητοι άνθρωποι.

Παιδικός Σταθμός του Δ.Β.Α. : Ένας εργασιακός χώρος όπου συναντώνται πολλά διαφορετικά «πτυχία» και πολλές διαφορετικές «σχέσεις εργασίας»… ή τουλάχιστον αυτή είναι η άποψη που καλλιεργείται.

Σε έναν παιδικό σταθμό του Δ.Β.Α. υπάρχουν συνήθως ειδικότητες δυο κατηγοριών (ή δυο ταχυτήτων), το παιδαγωγικό και το βοηθητικό προσωπικό. Στο παιδαγωγικό προσωπικό ανήκουν οι παιδαγωγοί, οι βοηθοί παιδαγωγών και φυσικά η προϊσταμένη του παιδικού σταθμού. Στο βοηθητικό προσωπικό ανήκουν οι καθαρίστριες, οι τραπεζοκόμες, οι μαγείρισσες και οι φύλακες. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο κατηγορίες παρατηρείται πολλές φορές ασυνεννοησία και κόντρα.

Οι παιδαγωγοί συχνά θεωρούν ότι οι καθαρίστριες και οι τραπεζοκόμες είναι «υπηρετικό προσωπικό» και τους φέρονται ανάλογα, προφανώς μη σκεπτόμενες ότι και αυτές είναι άνθρωποι, συνάδελφοι και με τα δικά τους προβλήματα και δυσκολίες στο χώρο εργασίας. Πολλές φορές ακόμα οι παιδαγωγοί θεωρούν ότι η δική τους δουλειά είναι η δυσκολότερη (χωρίς απαραίτητα αυτό να ισχύει) και αυτή που αξίζει της προσοχής από όλους τους υπόλοιπους. Δυστυχώς, ποτέ δε βάζουν τους εαυτούς τους στη θέση των συναδέλφων τους, ούτε για μια στιγμή…

Αλλού πάλι το βοηθητικό προσωπικό θεωρεί ότι μπορεί να παρεμβαίνει στο έργο των παιδαγωγών και να το κάνει πραγματικά καλοπροαίρετα (σε μερικές περιπτώσεις όχι και τόσο), διαθέτοντας και τη γνώση, αναγνωρισμένη ή μη, όμως αντί να βοηθά τον κυριότερο σκοπό ύπαρξης ενός παιδικού σταθμού – που είναι το παιδαγωγικό έργο – το εμποδίζει ή ακόμα μπορεί και να το καταστρέφει.

«Αιώνιο θέμα» όμως υπάρχει και ανάμεσα στις παιδαγωγούς και στις βοηθούς τους. Οι δυο αυτές κατηγορίες ανταγωνίζονται και ερίζουν για το ρόλο τους μέσα στην τάξη. Πολλές φορές ο διαχωρισμός των ρόλων γίνεται βάσει πτυχίου, άλλες βάσει αρχαιότητας, αλλά και συχνά παρατηρείται το φαινόμενο παιδαγωγοί με τα ίδια πτυχία , να βρίσκονται στην ίδια τάξη. Και εκεί είναι που αρχίζει ο σκληρός ανταγωνισμός! Ποιος είναι ο αρχηγός; Ποιος θα κάνει κουμάντο; Ποιος είναι ο «δάσκαλος»; Και βέβαια, όταν συμβαίνει αυτό, το παιδαγωγικό έργο χάνει το ρόλο του και γίνεται μέσο προβολής και φιγούρας.

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και μεταξύ παιδαγωγών διαφορετικών τάξεων στον ίδιο παιδικό σταθμό. Ποια θα κάνει την καλύτερη Χριστουγεννιάτικη παράσταση, ποια θα στολίσει καλύτερα την τάξη, ποια θα χρησιμοποιήσει πρώτη τα καλύτερα υλικά. Και ίσως εάν αυτό έμενε στο επίπεδο της ευγενούς άμιλλας οι παιδικοί σταθμοί θα ήταν καλύτεροι, αλλά δυστυχώς ξεφεύγει και ξεπερνάει κάθε όριο.

Για να μην πιάσουμε και το θέμα στο επίπεδο μόνιμοι – αορίστου – συμβασιούχοι που είναι έτσι και αλλιώς ανεξάντλητο, όπως ακριβώς και το θέμα νηπιαγωγοί – βρεφονηπιοκόμοι, τα οποία τεχνηέντως καλλιεργούνται από «ανώτερους» κύκλους που αρέσκονται στο «διαίρει και βασίλευε».

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνουν σε όλους τους παιδικούς σταθμούς του Δ.Β.Α. Όπου όμως συμβαίνει, ο άμεσα υπεύθυνος γι αυτήν την κατάσταση είναι η προϊσταμένη. Ενώ είναι ο άνθρωπος που πρέπει να κρατάει τις ισορροπίες, που πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα και να μην υποθάλπει κλίκες και ανταγωνισμούς, ο αληθινός και ξεκάθαρος με όλο το προσωπικό, αυτός που σέβεται το συνάδελφο ακόμα και με τις ιδιαιτερότητές του, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους ως κατώτερους και να τους χρησιμοποιεί αναλόγως.

Η θέση της προϊσταμένης είναι θέση μεγάλης ευθύνης και πρέπει να καταλαμβάνεται από ανθρώπους ικανούς να οργανώνουν το προσωπικό τους, να εμπνεύσουν και να πάρουν αβίαστα το καλύτερο από τον κάθε εργαζόμενο. Δεν αρκεί μόνο ο χαρακτήρας και η εμπειρία. Χρειάζεται επιμόρφωση και ειδική εκπαίδευση, κάτι που δυστυχώς λείπει αλλά επιβάλλεται.

Ομοίως επιβεβλημένη είναι η ανάγκη ενός σύγχρονου Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας Π.Σ. όπου ο ρόλος του καθενός θα είναι ξεκάθαρος, όπως και το αντικείμενό του, όπου θα υπάρχουν όρια σαφή τα οποία κανείς δεν θα μπορεί να τα υπερκεράσει. Πάνω απ’ όλα, όμως, χρειάζεται καλή διάθεση από όλους, κατανόηση και διάλογος, χρειάζεται να ισορροπήσουμε μέσα μας, για να καταφέρουμε να ισορροπήσουμε και στις σχέσεις μας με τους άλλους… τα πιο δύσκολα δηλαδή!

Αλίνα Βασιλείου

Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας

Οι Κ.Υ.Α., το γάλα και το κακό συναπάντημα…

Το 2006 άλλαξε ριζικά το καθεστώς παροχών σε είδος για το προσωπικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο Νομοθέτης με σειρά Κ.Υ.Α. καθόρισε τους δικαιούχους ανά είδος ατομικής προστασίας, ενώ τους κατέστησε αυτόματα και δικαιούχους 1 λίτρου φρέσκου γάλακτος την ημέρα. Σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας των Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού να το χορηγήσουν, μπορούν εναλλακτικά να χορηγήσουν ίση ποσότητα γάλακτος μακράς διαρκείας ή εβαπορέ. Εάν και πάλι υπάρξει αντικειμενική αδυναμία, τότε δίνεται η δυνατότητα να καταβληθεί η αξία του γάλακτος σε χρήμα, με απόφαση του οικείου Συμβουλίου και με βάση την ισχύουσα, κάθε φορά λιανική τιμή πώλησής του.

Για το γάλα λοιπόν του 2007 το Δ.Β.Α προκήρυξε διαγωνισμούς αρχικά για φρέσκο και κατόπιν για τύπου εβαπορέ. Όταν αυτοί δεν τελεσφόρησαν, το Δ.Σ. αποφάσισε την καταβολή του χρηματικού αντιτίμου στους δικαιούχους, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Η αρμόδια λοιπόν Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού πραγματοποίησε έρευνα αγοράς για γάλα εβαπορέ στα πλαίσια της οποίας ανακάλυψε το γάλα “piesto” το πλεονέκτημα του οποίου, δεν ήταν η υψηλή τιμή λακτόζης και ασβεστίου, αλλά η χαμηλή τιμή κόστους που είχε και συγκεκριμένα 0,64 €. Τιμή που τελικώς και εισηγήθηκε , ενώ παράλληλα ισχυρίζονταν ότι σε διαγωνισμούς του Δήμου Αθηναίων προσήλθαν εταιρίες με προσφορές χαμηλότερες των 0,60 €, γεγονός που κατά την άποψη της ήταν τόσο δεσμευτικό για τον περιορισμό της τιμής του χρηματικού αντιτίμου για το γάλα του 2007, που εξέφραζε επιφυλάξεις ακόμα και για την θεώρηση των ενταλμάτων από την Επίτροπο. Τελικώς στις 24/12/2008 στο Δ.Σ. του Δ.Β.Α. αποφασίστηκε η καταβολή να γίνει με 0,79 €, τιμή για την οποία δυστυχώς κάποιοι έφτασαν στο σημείο να υπερηφανεύονται κιόλας.

Δύο μήνες περίπου πριν απ’ όλα αυτά (6/10/2008) πέρασε, εκτός ημερήσιας διάταξης, στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων το ίδιο θέμα (καταβολή χρηματικού αντιτίμου για το γάλα 2007 στους δικαιούχους συναδέλφους του Δήμου Αθηναίων). Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα την καταβολή αντιτίμου 1lt φρέσκου γάλακτος με τιμή 1,20 €. Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα λέει ο αξιότιμος Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου όπως αυτά αποτυπώνονται στα πρακτικά: «Και για να είμαστε απολύτως σύννομοι, το κατεπείγον προκύπτει από την ανάγκη που έχουν οι εργαζόμενοι να ενισχυθούν με αυτό το ποσό. Αυτό είναι το κατεπείγον και γι αυτό έρχεται προ ημερησίας διατάξεως»

Η Διοίκηση ακόμα και σήμερα ισχυρίζεται ότι αφενός μεν το όλο ζήτημα είναι διαφορετικό για τους δύο φορείς, αφετέρου δε, ότι ακολουθούμε κατά τα άλλα τις κατευθύνσεις του Δήμου Αθηναίων. Κατά την άποψη μου το μόνο που διαφοροποιείται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η βούληση και τίποτε άλλο. Στο Δ.Β.Α. ακολουθήθηκε υποδειγματικά η διαδικασία, όπως προσδιορίζεται από τις Κ.Υ.Α μέχρι του σημείου της επιλογής της τιμής, εκεί αποκρύφτηκε επιμελώς τι έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο για το ίδιο θέμα, αγνοήθηκε τελείως το φρέσκο γάλα, παρότι έγινε σχετικός διαγωνισμός, επιλέχθηκε το «κατάλληλο» εβαπορέ, διανθίστηκαν όλα με λίγο καταστροφή από την «κακιά Επίτροπο» και αυτό ήταν!! Παράλληλα, το Δόγμα «ακολουθούμε το Δήμο» στην πράξη μάλλον εφαρμόζεται επιλεκτικά και τουλάχιστον για το Σωματείο μας από εδώ και πέρα αποτελεί μια άκυρη επισήμανση.

Τέλος αυτό που για εμένα αξιολογείται ως πιο σημαντικό απ’ όλη αυτή την ιστορία είναι ότι κάποιοι ψήφησαν για τους συναδέλφους δικαιούχους του Δήμου Αθηναίων αξία χρηματικού αντιτίμου για το γάλα 2007 1,2 € και δύο περίπου μήνες μετά οι ίδιοι θεώρησαν ότι για τους δικαιούχους στο Δ.Β.Α. είναι αρκετά τα 0,79 €.

Συνάδελφοι κάποιοι μας υποβίβασαν στη Β΄ Εθνική. Άντε και εις ανώτερα.

Κώστας Χαραλαμπίδης

Πρόεδρος

Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

Ο αγώνας των Συμβασιούχων συνεχίζεται σε Ελλάδα και Ευρώπη

Δόθηκαν στη δημοσιότητα (4.12.08) οι πολυαναμενόμενες «Προτάσεις της Γενικής Εισαγγελέως» (Εισήγηση) στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.) αναφορικά με την κρίσιμη για τους Έλληνες Συμβασιούχους εκδίκαση των Προδικαστικών ερωτημάτων που απεύθυνε σε αυτό το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνου.

Επιχειρώντας μια αντικειμενική παρουσίαση του κειμένου, πρέπει να σταθούμε στα θετικά και ελπιδοφόρα σημεία του που ενθαρρύνουν –αν υιοθετηθούν από την τελική Απόφαση του Δικαστηρίου που αναμένεται εντός των προσεχών μηνών- τον Έλληνα Δικαστή να προσφέρει την μέγιστη δυνατή προστασία στους Συμβασιούχους, των οποίων τις υποθέσεις εργασιακής τακτοποίησης θα κρίνει ενώπιον του. Αξίζει να αναφέρουμε τα σημεία αυτά:

«Τα εθνικά δικαστήρια, κατά την εκπλήρωση της υποχρέωσής τους να ερμηνεύουν το εθνικό δίκαιο σύμφωνα με την Οδηγία, είναι υποχρεωμένα να λαμβάνουν κάθε απαραίτητο μέτρο που να τους επιτρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να διασφαλίζουν τα αποτελέσματα που επιβάλλει η Οδηγία 1999/70 και να εξαλείφουν τις παραβιάσεις του κοινοτικού δικαίου. Συναφώς τα εθνικά δικαστήρια πρέπει να εξαντλούν κάθε περιθώριο εκτιμήσεως που τους παρέχει το εθνικό δίκαιο».

Και αναφέρεται στην προστασία του άρθρου 8 του Ν. 2112/1920 που αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το θεμέλιο λίθο στον οποίο στηριζόταν τα Ελληνικά Δικαστήρια για να δικαιώσουν τους Συμβασιούχους εργαζόμενους (είτε κατά τη διάρκεια της απασχόλησής τους, είτε μετά την απόλυσή τους - μη ανανέωση των συμβάσεών τους) που προσέφευγαν ενώπιον τους.

«Τα κράτη μέλη πάντως είναι οπωσδήποτε υποχρεωμένα να θεσπίζουν και να διατηρούν σε ισχύ αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις για τις περιπτώσεις καταχρήσεων. Το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης χειροτέρευσης κατά τη ρήτρα 8, σημείο 3, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου δεν περιορίζεται μόνο στην προστασία των εργαζομένων από καταχρήσεις που προκαλούνται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή εργασιακών σχέσεων ορισμένου χρόνου. Η εθνική ρύθμιση που καταργεί ή αποδυναμώνει ένα ειδικό απλώς μέτρο προστασίας των εργαζομένων δεν εμπίπτει στην απαγόρευση που επιβάλλει η ρήτρα 8, σημείο 3, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, εκτός αν υποβαθμίζει το γενικό επίπεδο προστασίας των εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου».

Παρά την ελπίδα όμως που δημιουργούν τα πιο πάνω αποσπάσματα από τα Συμπεράσματα του κειμένου της Γενικής Εισαγγελέως δεν πρέπει να οδηγήσουν σε υποτίμηση των διαπιστώσεων που επιχειρούν να δώσουν συγχωροχάρτι στην προσπάθεια του Ελληνικού Δημοσίου να κλείσει άπαξ δια παντός το ζήτημα με τη θέσπιση του Π.Δ. 164/2004 για το Δημόσιο τομέα και τα Ν.Π.Δ.Δ., ενός Διατάγματος εφάπαξ εφαρμογής του οποίου η προθεσμία εφαρμογής έληξε ανεπιστρεπτί κατά τους εμπνευστές του και το οποίο επιχείρησε να δώσει άλλοθι τόσο στην αδράνεια ενσωμάτωσης της Οδηγίας από όλες τις Κυβερνήσεις (προηγούμενες και σημερινή) όσο και να αποθαρρύνει τους χιλιάδες συμβασιούχους που έμειναν εξαιτίας του εκτός νυμφώνος- γιατί δεν συνέτρεχαν στο πρόσωπό τους οι αυστηρότατες χρονικές προϋποθέσεις που έθετε - από κάθε μελλοντική νομική αλλά και συνδικαλιστική διεκδίκηση της εργασιακής τους τακτοποίησης.

Είναι χαρακτηριστικό του πολιτικού παρασκηνίου της σημαντικής αυτής δίκης ότι κατά την συζήτηση της στο Δ.Ε.Κ. ασκήσανε παρέμβαση υπέρ των θέσεων του Ελληνικού Δημοσίου τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) όσο και το Ιταλικό Δημόσιο, ανάγλυφα δε παρουσιάζονται δυστυχώς και οι δικές τους θέσεις στις Προτάσεις της Εισαγγελέα : «Δεν αντιβαίνει στη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου η εθνική ρύθμιση που απαγορεύει τη μετατροπή των σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε αορίστου στον δημόσιο τομέα, εκτός αν η εθνική νομοθεσία δεν περιλαμβάνει κανένα άλλο αποτελεσματικό μέτρο προς αποφυγή της καταχρηστικής χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον οικείο τομέα και, ενδεχομένως, προς επιβολή κυρώσεων για την καταχρηστική αυτή χρησιμοποίηση».

Πρόκειται επομένως για μία δύσκολη δικαστική αντιπαράθεση στην οποία συγκρούονται τα επιχειρήματα των χιλιάδων Συμβασιούχων με τις πολιτικές των Κυβερνήσεων για αποκλεισμούς από το δικαίωμα της σταθερής εργασίας, για διαιώνιση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης αλλά και για την εργασιακή και πολιτική ομηρία τους που εξυπηρετεί μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και εργοδοτικά συμφέροντα. Η απόφαση του Δ.Ε.Κ. ελπίζουμε όλοι να συμβάλλει θετικά και υπέρ των Συμβασιούχων στο διαρκή αυτό αγώνα τους που πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την τελική τους δικαίωση.

Στον αγώνα αυτό ελπίδα έδωσε και η μόλις πρόσφατη πανηγυρική αθώωση Δικαστή που δε συμμορφώθηκε με τις αρνητικές για τους συμβασιούχους νομολογιακές υποδείξεις του Αρείου Πάγου:

Συγκεκριμένα με Απόφασή του το Πειθαρχικό Συμβουλίου του Αρείου Πάγου δίνει το δικαίωμα στους δικαστές να παίρνουν αποφάσεις για νομικά θέματα, χωρίς να δεσμεύονται από την τελευταία κρίση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αλλά να ακολουθούν παλαιότερες, ευνοϊκότερες αποφάσεις για θέματα συμβασιούχων.

Το Πειθαρχικό Συμβούλιο έθεσε στο αρχείο την υπόθεση του Προέδρου Πρωτοδικών, Νίκου Σαλάτα, συμβούλου του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ο οποίος παραπέμφθηκε, επειδή δικαίωσε 25 συμβασιούχους αρχαιολόγους του ΥΠ.ΠΟ., κόντρα στη γνωστή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου του 2007, με την οποία έμπαινε τέλος στο θέμα των μονιμοποιήσεων χιλιάδων εργαζομένων. Η απόφαση αυτή έκρινε ότι ο δικαστής, όχι μόνο δεν υπέπεσε σε κανένα απολύτως πειθαρχικό παράπτωμα, αλλά και ότι δεν αποτελεί λόγο πειθαρχικού ελέγχου, το γεγονός ότι η κρίση του ακολουθεί προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την οποία δικαιώνονταν οι συμβασιούχοι και όχι την τελευταία απόφαση του ίδιου δικαστηρίου.

Δημήτρης Περπατάρης

Δικηγόρος – Εργατολόγος

Νομικός Σύμβουλος

Ενωτικού Σωματείου Εργαζομένων Δ.Β.Α.

BLOGS… Η σύγχρονη «Εκκλησία του Δήμου»!

Στην αρχαία Αθήνα η Εκκλησία του Δήμου ήταν η κύρια δημοκρατική συνέλευση, όπου συμμετείχαν όλοι οι πολίτες ενεργά στη διαδικασία των αποφάσεων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5^ου π.Χ. αιώνα και αντάλλασσαν απόψεις για όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν.

Σήμερα η Εκκλησία του Δήμου δεν υπάρχει, γιατί φαίνεται πως η δημοκρατία μας δεν την αντέχει, αλλά ευτυχώς την έλλειψη αυτή ήρθαν να καλύψουν τα Blogs, όπου είναι ουσιαστικά το μοναδικό μέσο δημόσιου διαλόγου που διαθέτει ο «Πολίτης του Κόσμου» και ο Έλληνας ειδικότερα!

Τα Blogs είναι ο τομέας του Διαδικτύου που αναπτύσσεται ταχύτατα τα τελευταία χρόνια, ακόμα και στην Ελλάδα που η χρήση του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο σε άλλες χώρες. Είναι μία δύναμη ιδιαίτερη – όπως έχει αποδειχθεί – και αυτός ίσως είναι ο λόγος που επιχειρήθηκε ο έλεγχος και η φίμωσή τους.

Ο Έλληνας Blogger (σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Monthly Review» και της εταιρείας ερευνών VPRC, όπως αυτή δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 18/11/2008 ) είναι άντρας ηλικίας 25 – 44 ετών, μορφωμένος, μισθωτός του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα και συνήθως ανήκει στην Κεντροαριστερά. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τα Blogs είναι τόπος έκφρασης, συμμετοχής και δημοσιοποίησης ιδεών και προσωπικών απόψεων και η ανωνυμία είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα ακόμα και σε άτομα εντελώς απαθή σε κοινωνικά ή άλλα θέματα να κινητοποιηθούν. Μόνο το 35% όσων ερωτήθηκαν διαφωνούν με την ανωνυμία των σχολίων στα Blogs, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία (το 94%) θεωρεί ότι τα Ελληνικά Blogs τηρούν τη δεοντολογία.

Ισχυρό χαστούκι στη φημολογία και «παραφιλολογία» σχετικά με τρόπους και μεθόδους ελέγχου και περιορισμού στη δράση των Bloggers στην Ελλάδα δίνει η Έκθεση του Ευρωβουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Σταύρου Λαμπρινίδη, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 17 Φεβρουαρίου 2009 – της οποίας είναι και Αντιπρόεδρος. Με την Έκθεση αυτή επιδιώκεται η κατάρτιση μιας «Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στο Διαδίκτυο» (Internet Bill Of Rights) σε παγκόσμιο επίπεδο.

Χαρακτηριστικά, η Έκθεση επισημαίνει ότι καμία νομοθεσία δε θα πρέπει να επιτρέπει την παρακολούθηση της δράσης των πολιτών στο Διαδίκτυο και ότι «η κλοπή της ταυτότητας των χρηστών» είναι ένα από τα νέα εγκλήματα που επιχειρήθηκαν ή και διαπράχθηκαν στο Διαδίκτυο! Τονίζει δε, ότι η μη γνώση υπολογιστών και της χρήσης του Διαδικτύου είναι ο «Αναλφαβητισμός του 21^ου αιώνα» και ότι η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε πολίτη, όσο και η πρόσβασή του στην εκπαίδευση. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής των χρηστών, στην ελευθερία έκφρασης, καθώς και στη διασφάλιση του δικαιώματος όλων των πολιτών στην πολιτική συμμετοχή και δράση!

Για να διαβάσετε ολόκληρη την Έκθεση του Ευρωβουλευτή Σταύρου Λαμπρινίδη, πατήστε εδώ:

http://www.europarl.europa.eu/sidesSearch/search.do?type=REPORT&language=EL&term=6&author=28576

By Κασσάνδρα

Για να γελάσουμε λίγο...

Η γενιά των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, η γενιά του Διαδικτύου και των Bloggers είναι - όπως και να το κάνουμε - ένα βήμα μπροστά! Αυτή η γενιά, λοιπόν, ψάχνει, ψάχνεται και γενικά δεν ησυχάζει ΠΟΤΕ! Το "ΣυνδιΣκαλίζω" ανήκει στη γενιά του 21ου αιώνα και παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις!

Η Ώρα της Γης μας... 28 Μαρτίου 2009.

Μόλις 14 μέρες απομένουν για την Ώρα της Γης 2009 (Σάββατο, 28 Μαρτίου, 20:30) και η Ελλάδα δηλώνει δυναμικό παρών στο μεγαλύτερο συμμετοχικό γεγονός ενάντια στην κλιματική αλλαγή που διοργανώθηκε ποτέ στον πλανήτη. Περισσότεροι από 160 δήμοι και κοινότητες της χώρας έχουν ήδη δηλώσει επίσημα τη συμμετοχή τους - μεταξύ των οποίων και ο Δήμος Αθηναίων - φέρνοντας την Ελλάδα στην πέμπτη θέση παγκοσμίως, ελάχιστα πίσω από τον Καναδά, ανάμεσα στις χώρες με την εντονότερη συμμετοχή στην Ώρα της Γης. Στην πρώτη θέση κατατάσσεται η γενέτειρα της πρωτοβουλίας, Αυστραλία ενώ την ακολουθούν η Γαλλία και το Βέλγιο.

Η ενθουσιώδης ανταπόκριση της τοπικής αυτοδιοίκησης και των πολιτών στο κάλεσμα του WWF Ελλάς έχει ως αποτέλεσμα η ελληνική παρουσία στην Ώρα της Γης να έχει ξεπεράσει το 10% του παγκόσμιου στόχου συμμετοχής που δεν είναι άλλος από τις 1.000 πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Η Ελλάδα για ακόμα μια φορά αποδεικνύει ότι όταν θέλει – μπορεί. Η πέμπτη θέση της χώρας μας σε μια άτυπη παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα στις χώρες που συμμετέχουν με τις περισσότερες πόλεις στην Ώρα της Γης έρχεται να το επαληθεύσει. Ωστόσο το μεγάλο στοίχημά μας είναι η ατομική συμμετοχή των πολιτών. Κάθε πολίτης που εγγράφεται ηλεκτρονικά στο http://www.earthhour.org/signup/gr:el δεν δηλώνει απλά τη συμμετοχή του στο μεγαλύτερο περιβαλλοντικό γεγονός στον πλανήτη – Συνυπογράφει μια παγκόσμια έκκληση προς τους ηγέτες των Ηνωμένων Εθνών και απαιτεί γενναίες αποφάσεις στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή που θα πραγματοποιηθεί στην Κοπεγχάγη τον ερχόμενο Δεκέμβριο».

Πέραν της μαζικής κινητοποίησης δήμων και κοινοτήτων, πλήθος φορέων, σχολείων και επιχειρήσεων συμμετέχουν στην Ώρα της Γης, οργανώνοντας πρωτότυπες δράσεις. Περίπου 80 επιχειρήσεις και δεκάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν μέχρι τώρα ενώσει τις δυνάμεις τους στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, κλιμακώνοντας τις δραστηριότητές τους με στόχο την 28^η Μαρτίου. Δείτε ακόμα...http://www.youtube.com/watch?v=1CRs-7lRlPo

Ο αγώνας είναι δικαίωμα και υποχρέωση!

4ωρη ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 13-3-2009