Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

48ωρες Επαναλαμβανόμενες Απεργίες για την οριστική ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στον καθρέφτη…

Σε σένα μιλάω… σε σένα που κοιτάς από ψηλά, από την θέση του κυρίαρχου. Σε σένα που δεν παίζεται η δουλειά σου, αλλά παίζεις τις δουλειές των άλλων. Σε σένα που το όνομα μου είναι άλλο ένα όνομα στον σωρό. Σε σένα που με υποχρεώνεις καθημερινά να αποδεικνύω το αυτονόητο, το αυταπόδεικτο και να αντιμετωπίζω θεούς και δαίμονες για να κάνω αυτό που αγαπάω, αυτό που σπούδασα, αυτό που δεν μου χάρισε κανένας αλλά το κερδίζω μόνος μου καθημερινά. Σε σένα μιλάω που κάνεις ότι δεν με βλέπεις, αλλά είμαι εδώ κάθε μέρα, την ίδια ώρα στον ίδιο χώρο, 8 χρόνια τώρα. Σε σένα μιλάω, με ξέρεις, έχουμε μιλήσει, με έχεις δει στους διαδρόμους, στις συναντήσεις, στα σεμινάρια. Ναι εγώ είμαι και κάτω και πάνω στα έδρανα. Σε σένα μιλάω, δεν είμαι όνομα, υπάρχω, δημιουργώ καθημερινά !
Άραγε εσύ έχεις κάτι να μου πεις;

Ανώνυμος είπε...

Σε σένα μιλάω… σε σένα που κάθε μέρα δουλεύουμε πλάι πλάι. Σε σένα που μεγαλώσαμε εδώ μέσα. Σε σένα που ξέρω πότε έχεις τα κέφια σου και πότε όχι και εσύ αντίστοιχα. Σε σένα μιλάω που καθημερινά για 8 χρόνια λέμε καλημέρα. Σε σένα μιλάω που η μοίρα ή κάποια συγκυρία μας έκανε να συναντηθούμε. Σε σένα μιλάω που έχουμε περάσει πολλά μαζί και εύκολα και δύσκολα, άσχημα και όμορφα. Σε σένα μιλάω που μια διάκριση, μια λέξη ή ένα διάταγμα μας χώρισε. Σε σένα μιλάω που σε βρήκα εκεί ή που ξεκινήσαμε παρέα. Εγώ είμαι, μαζί παλεύαμε. Εγώ ακόμη παλεύω!
Άραγε είσαι ακόμη δίπλα μου;

Ανώνυμος είπε...

Μα πάνω απ’ όλα μιλάω σε μένα… σε μένα που μου πήρε τόσα χρόνια να καταλάβω ή να θελήσω να καταλάβω τι γίνεται. Σε μένα που δεν άνοιξα μάτια και αφτιά πολύ νωρίτερα. Σε μένα μιλάω που βολεύτηκα στην δουλίτσα μου. Σε μένα μιλάω που νόμιζα ότι κάνοντας και με το παραπάνω τη δουλειά μου θα ήμουν εντάξει. Εντάξει όχι απέναντι στον εργοδότη μου αλλά απέναντι στον εαυτό μου. Σε μένα μιλάω λοιπόν που δεν έτρεξα, δεν διεκδίκησα όταν έπρεπε. Σε μένα μιλάω που αφήνω καθημερινά να μου συμπεριφέρονται σαν όνομα σε μια κατάσταση και όχι σαν προσωπικότητα και σαν άνθρωπο σκληρά εργαζόμενο. Σε μένα μιλάω που άφηνα τόσο καιρό άλλους να τρέχουν για μένα. Σε μένα μιλάω και επιτέλους ήρθε η ώρα να με ακούσω. Σε μένα μιλάω που μπορώ να αντισταθώ, να ορθώσω το ανάστημά μου πέρα από κάθε φόβο. Δεν είναι αργά να με ακούσω, να διορθώσω όσα άφηνα τόσο καιρό και ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου!
Είμαστε πολλοί, τόσα εγώ, τόσα χρόνια, ήρθε η ώρα να γίνουμε εμείς, εδώ και τώρα!
Σε μένα μιλάω… ήρθε η ώρα να με ακούσω!