Tα νήπια δεν υπάρχουν πια…!!
Από την αρχή του φετινού σχολικού έτους (2007-2008), οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Αθηναίων δέχτηκαν ένα φοβερό πλήγμα: σταμάτησαν να δέχονται παιδιά νηπιακής ηλικίας (5-6 ετών). Οι λόγοι είναι πάνω κάτω γνωστοί, αλλά οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι πολλές και ακόμα δεν έχουν φανεί όλες.
Με μια απόφαση, λοιπόν, του Υπουργείου Παιδείας, έγινε δεκτό ένα χρόνιο αίτημα των Νηπιαγωγών: να γίνει υποχρεωτική η προσχολική εκπαίδευση και, συγκεκριμένα, η τάξη του νηπιαγωγείου. Επειδή, όμως, αυτό ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο να υλοποιηθεί άμεσα, λόγω έλλειψης κατάλληλων χωρών και προσωπικού, το Υπουργείο Παιδείας έδωσε το δικαίωμα στους Δήμους να κρατήσουν την τάξη του νηπιαγωγείου για έναν ακόμα χρόνο, μέχρι να προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος. Oι προϋποθέσεις που έθεσε το Υπουργείο Παιδείας ήταν να προσληφθούν Π.Ε. Νηπιαγωγοί, όπου δεν υπήρχαν, να διδάσκεται το αναλυτικό πρόγραμμα του δημόσιου νηπιαγωγείου, να ελέγχονται οι παιδαγωγοί ΚΑΙ από σχολικούς συμβούλους (εκτός και από τους άμεσα προϊσταμένους) και να ακολουθούν τις άδειες των συναδέλφων νηπιαγωγών του δημόσιου σχολείου (εάν ήταν νεοπροσληφθέντες και δεν υπηρετούσαν ήδη στους δήμους).
Για τους παραπάνω λόγους, το Δ.Β.Α. αρνήθηκε να κρατήσει τα νηπιακά τμήματα, για έναν ακόμα χρόνο τουλάχιστον, απόφαση η οποία πάρθηκε χωρίς να ζητηθεί η γνώμη παρά μόνο λίγων και εκλεκτών!
Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης είναι πολύ σοβαρά και πολυεπίπεδα. Καταρχήν, ο Δήμος της Αθήνας είναι από τους λίγους δήμους σε όλη τη χώρα που αρνήθηκε να κρατήσει τα νήπια για έναν ακόμα χρόνο. Οι υπόλοιποι βρήκαν λύσεις, οι οποίες δε θίγουν κανέναν εργαζόμενο. Το Δ.Β.Α. δεν μπόρεσε να σκεφτεί καμία λύση!! Δεύτερον, οι εγγραφές των παιδιών τη φετινή χρονιά στο Δ.Β.Α. μειώθηκαν αισθητά (λόγω της έλλειψης των νηπίων), με αποτέλεσμα να υπάρχουν σταθμοί με 20 παιδιά και έτσι να αρχίσουν και οι συγχωνεύσεις.
Η κυριότερη συνέπεια όμως είναι η αλλοίωση του παιδαγωγικού χαρακτήρα των παιδικών σταθμών του Δ.Β.Α. Είναι φανερό ότι υποβαθμίζεται ο ρόλος τους και ότι από χώροι παροχής προσχολικής αγωγής, γίνονται, ολοένα και περισσότερο, χώροι φύλαξης παιδιών. Όσο τα όρια ηλικίας των παιδιών κατεβαίνουν, τόσο η δουλειά του παιδαγωγού παύει να γίνεται όπως πρέπει, λόγω των φυσικών αναπτυξιακών εμποδίων των μικρότερων ηλικιών. Με λίγα λόγια, πώς μπορεί ένα παιδί ηλικίας 2 ετών να ανταποκριθεί στη μέθοδο project, που θέλει το Δ.Β.Α. να εφαρμόζεται από τους παιδαγωγούς; Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά βιώνουν τον αποχωρισμό από το οικογενειακό περιβάλλον και έρχονται για πρώτη φορά σε καθημερινή επαφή με μια άλλη κοινωνία από αυτήν του σπιτιού τους. Στόχος, λοιπόν, του παιδικού σταθμού είναι να εντάξει ομαλά τα παιδιά σε αυτό το περιβάλλον και όχι να εφαρμόσει μαζί τους κάποια παιδαγωγική μέθοδο. Όλοι οι παιδαγωγοί γνωρίζουν ότι η μέθοδος project εφαρμόζεται στις τάξεις με παιδιά ηλικίας 3,5 – 4 ετών και έχει καλύτερα αποτελέσματα στις ηλικίες 6 – 7 ετών. Παύουν, με αυτόν τον τρόπο, οι παιδικοί σταθμοί να αποτελούν χώρο προετοιμασίας των παιδιών για την ομαλή τους ένταξη στο σχολικό περιβάλλον και δεν αναγνωρίζεται η δουλειά που κάνουν σε κανένα επίπεδο.
Το συμπέρασμα είναι ότι, έπρεπε όλοι οι δήμοι της χώρας και περισσότερο από όλους ο Δήμος Αθηναίων και το Δ.Β.Α., να διεκδικήσουν να δοθεί η δυνατότητα και στους παιδικούς σταθμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης να παρέχουν προσχολική αγωγή και όχι μόνο φύλαξη παιδιών. Όπως είναι πια φανερό, προς τα εκεί οδεύουν τα πράγματα… Δυστυχώς όλοι αυτοί οι άξιοι επιστήμονες που υπηρετούν στους παιδικούς σταθμούς των δήμων θα καταλήξουν να κάνουν babysitting!
Αλίνα Βασιλείου
Αναπληρώτρια Γεν. Γραμματέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου